Niewierzący lekarz wiary Ekke Overbeek

Fragmenty książki Overbeeka Maxima culpa biorę z obszernej publikacji kilku rozdziałów tej książki umieszczonych na portalu oko.press. Znajdziecie je pod tym hasłem: https://oko.press/co-karol-wojtyla-wiedzial-o-pedofilii-w-kosciele-zanim-zostal-papiezem-fragment-ksiazki. Na podstawie kilku fragmentów książki Overbeeka jesteście w stanie, mili państwo, sami odpowiedzieć na tytułowe pytanie. Rzecz jasna Overbeek broni Jana Pawła II wbrew swoim zamierzeniom. A raczej św. Jana Pawła II broni prawda o nim, po prostu prawda historyczna. Overbeek musi albowiem odwoływać się do faktów. Od faktów odrywają się dopiero wnioski Overbeeka oraz interpretacja rzeczonych faktów w Bielmie Gutowskiego (w książce i serialu dokumentalnym), zwłaszcza w odcinku Franciszkańska 3.

Fragmenty, o których tu mowa mają postać podrozdziałów, ich tytuły to pierwsze zdania pierwszych akapitów: „Krótko potem kuria otrzymuje list od mieszkańców wsi: oskarżenie Surgenta o molestowanie seksualne i żądanie jego przeniesienia” oraz „To jest kluczowy moment. Biskup już wie, że oskarżenia pod adresem Surgenta są prawdziwe.” Panu Overbeekowi dziękujemy szczerym sercem za te przebłyski bezstronności. Oko.press za udostępnienie tych bezcennych świadectw.

Fragmenty te następują po opisie śledztwa w sprawie Eugeniusza Surgeneta, jednego z osądzonych za molestowanie nieletnich w diecezji krakowskiej. Czytam w pierwszym podrozdziale, że: „Mniej więcej w tym czasie w kurii zjawia się delegacja wiernych, którzy domagają się pozostawienia księdza w Kiczorze – taką informację Mrowiec uzyskał od 'kontaktu operacyjnego »P«'. Kuria wszczyna dochodzenie, które nie przynosi potwierdzenia, że ksiądz Surgent dopuścił się przestępstw seksualnych. Wiemy to z raportu SB: 'Krakowska Kuria w dniach 18-22. 6. 73 r. przeprowadziła dochodzenie i wzywani byli chłopcy do plebanii w Milówce. Wg naszego rozeznania chłopcy ci nie potwierdzili, aby ks. Surgent uprawiał z nimi nierząd. Niedługo po przesłuchaniu chłopców przez przedstawiciela kurii do Surgenta przyszedł wikary Filip (ten sam, który parę lat później w Wadowicach włożył rękę w spodnie chłopca, co zostało opisane w rozdziale pierwszym) i powiedział, że proboszcz chce z nim pomówić. Surgent czeka kilka dni. Jest ostatni tydzień czerwca, a może początek lipca, kiedy jedzie do Milówki. Tam słyszy to, co zapewne spodziewał się usłyszeć: ma się stawić u biskupa. Robi to jeszcze tego samego dnia. Zostaje przyjęty przez biskupa pomocniczego Jana Pietraszkę, który prosto z mostu przedstawia mu zarzuty mieszkańców Kiczory. Surgent się wypiera, ale biskup mu nie wierzy.”

W drugim fragmencie czytamy:

„To jest kluczowy moment. Biskup już wie, że oskarżenia pod adresem Surgenta są prawdziwe.

Ale skąd ma tę pewność? Nie z dochodzenia kurii, bo na plebanii w Milówce chłopcy nie potwierdzili, że byli molestowani. Być może SB nie wiedziała wszystkiego i niektórzy chłopcy jednak to zrobili. Kuria ma więc w tym momencie tylko oskarżający list mieszkańców – anonimowy lub nie – i w najlepszym wypadku sprzeczne zeznania ofiar. Ale nawet gdyby kuria dostała potwierdzenie z innego źródła, dziwne byłoby to, że oskarżony ksiądz nie został nawet przesłuchany. Skąd pewność biskupa, że popełnił przestępstwo?

Surgent nie powiedział, dlaczego biskup Pietraszko mu 'nie dał wiary'. W tym kluczowym momencie pamięć Surgenta zawodzi: 'Byłem wtedy bardzo zdenerwowany i dokładnie nie pamiętam przebiegu rozmowy'. Wikary nie jest aresztowany, nie jest formalnie oskarżony, a tym bardziej skazany, mimo to zostaje natychmiast wydalony z diecezji. Bez przesłuchania. Bez dyskusji. Bez procesu kanonicznego. Wojtyła najwyraźniej podjął decyzję, zanim Surgent stawił się w kurii, a dalsze działania pozostawił biskupowi pomocniczemu. Gdy wikary prosi Wojtyłę o pozostawienie w diecezji, arcybiskup odsyła go z kwitkiem: przeczytaj oficjalne pismo.

Tylko jedna okoliczność może tłumaczyć nieugiętą postawę przyszłego papieża – musiał już wcześniej mieć informacje, że ksiądz Surgent molestuje chłopców. Innymi słowy, Kiczora była recydywą. Potwierdzają to dokumenty.”

I kolejne podrozdziały:

„SB nadal nie wie, dlaczego Surgent powoduje tyle zamieszania.

Sytuacja jest zastanawiająca, bo wikary jest ulubieńcem parafian, a kuria uważa, że mianowanie go proboszczem jest „niedopuszczalne”.

Przywiązanie parafian do Surgenta okazuje się bardzo trwałe. Jeśli wierzyć jemu samemu, jeszcze trzy lata później, w 1969 roku, delegacja z Lipnicy jedzie do Krakowa domagać się jego powrotu. Kapral SB opisuje to zdarzenie na podstawie rozmowy z Surgentem:

"Dalej w rozmowie zapytałem o aktualne jego kontakty z parafią Lipnica W. i czy aktualnie są jakieś działania z ich strony, aby tam powrócił. Ks. Surgent na to oświadczył, że on żadnych kontaktów z nimi nie utrzymuje, unika ich. W dalszym ciągu ludzie ci starają się, aby wrócił. Piszą listy, petycje do kurii, jak również przychodzą tam delegacje. Nadmienił, że niedawno znów był wzywany przez kardynała, ponieważ przybyła delegacja wiernych z tej parafii, żądając przeniesienia go z powrotem. Kardynał pytał go o zdanie. Oświadczył, że nie ma zamiaru postępować wbrew woli przełożonych, nie będzie starał się o powrót poza plecami. Zapytany, czy może to powtórzyć tym ludziom, oświadczył, że tak. Tak też uczynił na polecenie kardynała".

To barwna historia, nawet opisana drętwym esbeckim językiem, ale SB ciągle nie wie, o co chodzi z tym wikarym.

SB chętnie by sterowała księdzem tak konfliktowym, żeby szkodzić Kościołowi. Dwaj znani nam już funkcjonariusze próbują nakłonić Surgenta do współpracy. 16 stycznia 1967 roku przychodzi do niego kapitan Bądek z podwładnym. Zauważają, że swoboda poruszania się księdza Surgenta jest mocno ograniczona: „Ks. Surgent się znajduje [...] pod baczną opieką kurii i proboszcza w Zabłociu, ks. Słomki”.

Postanawiają na razie go nie odwiedzać „ze względu na to, iż pogorszyłoby to jego sytuację, i tak krytyczną ze względu na przejścia z kurią w poprzedniej parafii Lipnica Wielka, skąd został dyscyplinarnie przeniesiony”.

Równo rok później, 10 stycznia 1968 roku, kontaktuje się z Surgentem Mieczysław Mrowiec. Ale Surgent nie życzy sobie więcej kontaktów z SB. „Nie chciałby się narażać swoim przełożonym, ponieważ [i] tak już jego sytuacja nie jest wesoła”, pisze Mrowiec.

Wkrótce Surgenta po raz kolejny przeniesiono. Z tych samych powodów co zawsze. W donosie z 4 marca 1969 roku czytamy:

"Ks. Słonka Stanisław z Zabłocia miał nieporozumienia z ks. Surgentem Eugeniuszem, który w tej chwili przeniesiony jest do Krakowa. Popełnił jednak błąd, ponieważ w tej sprawie oficjalnie wystąpił na ambonie i wszyscy ludzie o tym wiedzą. Ks. Surgent to ks. bardzo energiczny, umiejący jednocześnie podejść parafian, stąd też miał wielu zwolenników, podobnie zresztą jak w czasie pobytu w par. Lipnica Wielka".

Tym razem Wojtyła umieszcza go w klasztorze. Wikary trafia do parafii salwatorskiej w Krakowie.

Mieszka tam z zakonnicami, co ogranicza jego swobodę. Jego zadania w parafii również są ograniczone – zajmuje się administracją i od czasu do czasu może w zastępstwie innego wikariusza poprowadzić lekcje religii. Te lekcje odbywają się w klasztorze. Surgent nie może nikogo przyjmować prywatnie. Kardynał Wojtyła umieścił go pod jeszcze ściślejszą kuratelą, a SB wciąż nie wie dlaczego.”

I jeszcze ten fragmencik z raportu oficera Turotszy z wydziału „W” na temat rozpracowywania Eugeniusza Surgenta: „Ks. Surgent był wstrząśnięty i załamany. Zapytał: to co ja mam robić i: „to jest dla mnie krzyż, który mnie dobija”, na co przyznałem rację. Powiedział: «to niech pan decyduje».

Oświadczyłem, że widzę możliwość wyjścia jego z tej sytuacji, chcemy mu pomóc i tak niech traktuje moją propozycję. Wyjaśniłem, że gotowi jesteśmy sprawę odłożyć ad akta w tym stadium, [w] jakim się znajduje, w wypadku wyrażenia zgody z jego strony na stały kontakt z nami i udzielanie nam informacji nas interesujących.

Zaznaczyłem, że propozycję tą widzę jako pomocną dłoń dla niego i niech to tak traktuje. Jest to jedyny ratunek w tej sytuacji dla niego.

Ks. Surgent dłuższą chwilę myślał. Po chwili zapytał: «czy zdaje pan sobie z tego sprawę, co mi grozi, gdy dowie się kuria», na co oświadczyłem, że «doskonale zdaję sobie sprawę, lecz moim obowiązkiem jest go »»chronić«« przed tego rodzaju ewentualnością»".”

Wystarczy. Może ktoś zarzucić mi że wyrywam fragmenty z kontekstu. Nie. To anty-wojtyliańskie wnioski p. Overbeeka, Gutowskiego i Tomasza Terlikowskiego odrywają się od kontekstu historycznego. Wbrew oskarżeniom rzuconym na św. Jana Pawła II w Bielmie, widzimy że nie ma tu mowy o żadnym kryciu pedofila w sutannie. Dyskrecja, unikanie bezpośredniej presji ze strony SB nie jest kryciem. To jest konieczna strategia, konieczna dla obrony wierzących przed inwigilacją i ochrony własnej struktury Kościoła, jego niezależności.

Warto przeczytać całość tego fragmentu Maxima culpa. Być może opublikowanie tego tekstu to poważny błąd ze strony Oko.press. Oczywiście niewielu Polaków przeczyta tę książkę. Niewielu, zwłaszcza z młodszego pokolenia, będzie badać szczegóły takie jak sytuacja krakowskiej Kurii i Kard. Wojtyły w państwie policyjnym. Jakie metody stosowała SB? Dlaczego pedofilami w sutannach nie zajęła się MO ale SB? Te pytania są dziś odległe od młodych i starych Polaków. Mamy bowiem dość zgryzot z powodu codziennych problemów bytowych. Zwróćmy jednak uwagę na to, że w ostatnim fragmencie widzimy, dlaczego SB zajęło się pedofilem. Był on albowiem potencjalnym materiałem na tajnego współpracownika. Czy dramat Surgenta polega na tym, że kuria spali go na stosie? Bynajmniej. Po prostu straci swoją maskę, pod przykryciem której zboczeniec, w nim żyjący, używa sobie mniej lub bardziej dyskretnie. Jednak Surgent już już bezużyteczny dla SB, nie wejdzie w wyższe struktury Kościoła, i zapewne sam Turotsza już to wie. Ciągnie sprawę by wykazać się przed przełożonymi gorliwością i umiejętnościami psychomanipulacyjnymi.

Dlaczego Kard. Wojtyła i kuria byli tak ostrożni w sprawie Surgenta? Sam Overbeek widzi i pisze, że nie chronili go, że byli zdecydowani usnąć go z prezbiteratu. Ale nie wiedzieli do końca, co z tym zrobić. Chcieli uniknąć skandalu. Nadto przeczuwali, jakie metody stosuje SB. Jeśli chronili Surgenta, to tylko przed uzależnieniem od SB, przed ostateczną demoralizacją. Był on już wystarczająco zdemoralizowany, ale współpraca z SB do końca stłamsiłaby resztki sumienia, które tliły się w jego duszy. Ostatecznie Kuria zdecydowała się na skandal. Surgent został osądzony.

Tu wypada zapytać się, po co p. Overbeek zajął się tą sprawą? Czemu tak troszczy się o Kościół w Polsce? Przecież jego wyznanie wiary nie jest katolickie. Jego "wiara" to świecki humanizm. Podobnie Marcina Gutowskiego i w zasadzie Tomasza Terlikowskiego, który tylko na czas jakiś wcielił się w rolę katolickiego publicysty, powiedzmy szczerze dość nieudolnie. Sprawy czterech pedofilów w sutannach z kurii krakowskiej, które omawia Overbeek, zostały już zamknięte. Winni osądzeni. Niektórzy z nich, czy może nawet wszyscy, stanęli już przed Bożym trybunałem. Kościół w sprawie pedofilii wypowiedział się i przyjął adekwatne miary. Próby zniewolenia Kościoła przez SB, obrona wierzących przed nią, dobro wierzących, bynajmniej nie zobowiązanych do studiowania szczegółów takich afer, tempo duszpasterskiej i pisarskiej pracy Ks. Wojtyły jako Biskupa i Kardynała, jego wybór na Papieża, Solidarność, stan wojenny, a potem zamach na placu św. Piotra, były sprawami, które przesłoniły te skandale, tak iż nie było miejsca ani czasu na formalne oświadczenia ze strony krakowskich duchownych. Czemu pp. Terlikowski i Gutowski wracają do tych spraw? Czemu tak bardzo chcą uzdrawiać Kościół? I z czego? Jakie zyski obaj panowie wraz z p. Overbeekiem czerpią z tego projektu?

Jak się rzekło, niewielu przeczyta książkę Overbeeka. Jeszcze mniej spojrzy na nią krytycznie. To założenie przyświecało tej publikacji. Dlaczego niewielu? Ponieważ Polacy mają teraz inne zmartwienia niż dochodzenie do prawdy o tamtych czasach. Jednak św. Jan Paweł II broni się sam. Overbeek nie musi go bronić. Jego obroną jest, jak się rzekło, historyczna prawda o nim i o jego czasach. Leży niemal na wyciągnięcie dłoni. Nam chodzi o to, by nie odgradzać od niej nikogo. Sponsorom Maxima culpa i Bielma chodzi o coś przeciwnego. Są to albowiem podkładki dla nowego projektu propagandowego, dla serii dokumentalnych filmów Marcina Gutowskiego, opartych o jego reportaże pt. Bielmo, łącznie z tym właśnie odcinkiem Franciszkańska 3. Widzimy w nim wycinek tamtych wydarzeń, widzimy promocję zniekształconego obrazu ówczesnej rzeczywistości, produkcję rzekomych faktów, które w istocie są interpretacjami. Bohaterskimi bojownikami o sprawiedliwość muszą okazać się karierowicze z SB typu Turotszy, ludzie o mentalności kapo. To oni muszą zostać wypromowani jako "ciekawe osobowości", tak jak w filmach o których niedawno pisałem. Nowymi bohaterami naszych czasów mają być … obozowi dozorcy. Czyżby łagry miały znów stać się modne?

Dla wszystkich jest oczywiste, że otwartość, z jaką Polacy przyjęli uciekinierów z Ukrainy w 2022 roku, jest owocem nauczania i świadectwa życia św. Jana Pawła II. To on, wraz z Kard. Wyszyńskim, był naszym głównym nauczycielem budowania cywilizacji. I jak widzimy ta nauka wbrew wszystkiemu weszła głęboko w naszą świadomość i podświadomość. Oskarżanie Jana Pawła II o hipokryzję jest próbą rozbicia tej świadomości i tego, co w nas sięga bardzo głęboko.

O znaczeniu św. Jana Pawła II dla nas wiedzą możni tego świata, również ci z kremla. Czy możliwe są moskiewskie inspiracje tych nowych wykwitów propagandy? O bezpośrednich inspiracjach trudno wyrokować. Ale pośrednie są bardziej niż oczywiste. „Wiara” w nicość i kremlowski zamordyzm, przekonanie, że ludzie to mięso armatnie, które trzeba krótko trzymać za pysk, od dawna zadomowiły się w Moskwie. Zachodnia „wiara” w nicość i pieniądz jest jej naturalnym klientem. Niestety od czasów sejmu niemego'1717 dolegliwie odczuwamy wpływy jednej i drugiej „wiary” na polskiej ziemi.

Lekarz wiary wierzący inaczej Tomasz Terlikowski

https://i.iplsc.com/terlikowski-o-nowym-reportazu-na-temat-karola-wojtyly/000GUTMZGCDU41U8-C122-F4.jpg

---

tagi: propaganda  tomasz terlikowski  św. jan paweł ii  bielmo  ekke overbeek  marcin gutowski  tożsamość polaków 

	Magazynier
	11 marca 2023 01:33

28     2082    13 zaloguj sie by polubić