https://youtu.be/7zJEzgTZbx8?t=277

Wszyscy pamiętamy tę genialną scenę z Polowania na Czerwony Październik, gdzieś pod koniec filmu, gdy kapitan sowieckiej łodzi podwodnej nowej generacji Marko Raimus (Sean Connery), Litwin w służbie czerwonej armii, tuż po oddaniu swego okrętu w ręce Amerykanów, musi stoczyć pojedynek z swoim niedawnym towarzyszem broni, kapitanem Topolowem dowódcą innej łodzi podwodnej Konowałow („subtelna” kpina z armii czerwonej), pełniącej rolę „anioła stróża” wobec Raimusa. Gdy staje się jasne, że Raimus zdradził, Konowałow wypuszcza pierwszą torpedę. Jest to pojedynek na matematyczne kalkulacje czasu i trajektorii wystrzelonej torpedy. Zamiast wysterować Czerwony Październik na unik, kieruje go prosto na pierwszą torpedę. Na pokładzie są już Amerykanie. Wszyscy czekają jak świnia grzmotu na eksplozję torpedy. A tu cisza. Jack Ryan (Alec Baldwin), agent CIA, któremu Connery oddał ster, którego dyskretnie poddał pod swoją komendę, pyta się, co się stało. Dowódca amerykańskiej łodzi podwodnej (Glenn Scott), której poddał się Connery, cicho kwituje: „Niech mnie cholera ...”. I dodaje, że Connery skrócił dystans Czerwonego Października do torpedy, skutkiem czego torpeda się nie uzbroiła. Baldwin pyta się, czy to już wszystko. Connery odpowiada, że nie, że teraz Topolow usuwa zabezpieczenia z swojej broni i nie zrobi tego samego błędu po raz drugi, wypuści pocisk uzbrojony na samym starcie. Widzimy pełnych napięcia i spoconych Rosjan na Konowałowie, który robi „ostry wiraż” (o ile łódź podwodna może wykonać taki manewr), wyluzowanego acz pełnego skupienia Connery'ego i Amerykanów zdumionych geniuszem litewskiego obrońcy pokoju. Topolew okrąża Czerwonego Października, jak rekin ofiarę, i odpala kolejną torpedę. Connery każe Baldwinowi wysterować swoją łódź na podwodny okręt amerykański, który wypuszcza zmyłkę i robi unik, szybkie wynurzenie. Ale torpeda dalej jest uzbrojona i szuka celu. Baldwin jest już zlany potem. Jako rasowy Litwin Connery zachowuje jakoby szkocki chłód i, ciągnąc za sobą „żądny krwi” pocisk, kieruje swój okręt na kurs równoległy do Konowałowa. Torpeda wybiera Konowałowa, którego spotyka „zasłużona kara”, piękna, spektakularna eksplozja podwodna.

Pewnie powinienem zatytułować ten tekst „Polowanie na czerwony styczeń”, bo jeśli zostanie odpalona procedura wyboru Speakera Izby Reprezentantów, czyli Kamalę, pardons, Nancy Peolsi na prezydenta USA przez reprezentacje poszczególnych stanów, to wtedy ta „torpeda”, wyprodukowana zapewne przez "wielkie siły strukturalne", jak to mawia dr Bartosiak, eksploduje zapewne w styczniu. Jeśli i zapewne. Ale tymczasem mamy listopad i jesienny sezon myśliwski. Pisałem w poprzednim tekście o tym, że Trump, Pence, Barr i Gulliani, mają w rękawie kilka kontr-procedur wobec tej procedury. Ale jakże się pomyliłem! Jakie procedury?! Jaki rękaw?! Kipisz, tylko kipisz! I kocówa! Sezon jesienny na odstrzał socjalistów został oficjalnie otwarty i nie ma mowy o żadnych procedurach i zabawach/grach choćby i orangutanów. Przynajmniej nie w głównym nurcie działań partyjnych. Po prostu prosto między oczy. Kogo? Nancy Harris, scuci, Pelosi. Ms Nancy Pelosi nie usiedzi już na swoim stołku aż do stycznia albo i wcześniej, bo ten czegoś zrobił się narowisty. Chodzi o wysadzenie p. Pelosi z siodła i zastąpienie jej swoim człowiekiem, albo o to by okazywać taki zamiar. Akcja masowanej denuncjacji socjalizmu wśród demokratów zaczęła się w mediach republikańskich na całego (Foxnews, Newsmax, radiowa i internetowa America First Sebastiana Gorki, Rush Limbaugh w swoim radiu):

https://youtu.be/cWCtguOCVhI

„Demokraci są podzieleni”, mówi w swoim programie Sean Hannity, „jak byli zresztą zawsze, (zwłaszcza podzieleni) po wstrząsających stratach w Izbie Reprezentantów (równolegle odbywały się wybory do Izby Reprezentantów i Senatu), które budzą poważne pytania dotyczące głębokiego przesunięcia tej partii na lewo, wprowadzonego przez Speakera Casio Cortez. Przy czym Nancy Pelosy nadal odmawia odrzucenia skrajnego programu i gotuje się na kolejną kadencję w funkcji Speakera. Kevin MacCarthy twierdzi, że nie to się nie uda. A co z zaszytym w bunkrze, Joe Biedenem, uciekinierem przed zimą (wolne tłumaczenie)? Jak szybko ulegnie programowi lewackiemu? To jest przerażające. (Proszę zauważyć w tle cienką aluzję do lodowych jeźdźców apokalipsy z Winter is here – Game of thrones). Ślubował już odwołać prezydenckie cięcia podatków, rozszerzyć Obamacare, odwołać prezydenckie rozporządzenia dotyczące bezpieczeństwa na granicach. Tak iż United Sanctuary of America wepchnie nas wprost w objęcia paryskiego traktatu klimatycznego. …” Tu oczywiście Hannity wymienia wszystkie torpedy wypuszczone przez Konowałowa: cięcia w wydobyciu paliw kopalnych, oczko w głowie Bidena i Harrisowej, i reakcja na to Pensylwanii, od której zaczęły się przekręty w liczeniu głosów, obietnice obcięcia dotacji dla policji, ogłoszenie państwowości D. C. Waszyngtonu, i blokowanie inicjatyw legislacyjnych. „Boże ratuj, jeśli demokraci mieliby zdobyć realną władzę w senacie. ...”

Jeszcze ciekawsza jest jego rozmowa z Karlem Rove:

https://youtu.be/7aP1ZNuGAgc

„SH: Jest strona tych wyborów, o której nawet nie wspomnieliśmy, to znaczy wielkie straty po stronie demokratów i podział w partii demokratycznej. Pana interpratacja.

KR: Pamiętacie państwo, jak zaczynaliśmy wybory, demokraci głosili, że republikanie stracą co najmniej 19-20 miejsc w Senacie. Tymczasem wygląda na to, że zdobędą z tuzin nowych miejsc. Co więcej nowi młodzi demokraci, którzy weszli do Izby, są naprawdę odleceni. (Tu wymienia trzy hasła/programy kilku nowych reprezentantów w tym reparacje dla potomków niewolników, podkreślając że jego rodzina nie była nawet obecna w stanach w tamtym czasie) Nancy Pelosi powiedziała, że w partii demokratycznej jest teraz kłótnia między umiarkowanymi a radykalnymi. Czy kiedykolwiek słyszeliście by Nancy Pelosi zajmowała umiarkowane stanowisko? Była lewakiem, gdy weszła do Kongresu. A teraz lewe skrzydło jest o 100 jardów od niej. Jest nieprawdopodobne to, co dzieje się z demokratami w Izbie.

SH: Co pan sądzi o tych dramatycznych zdobyczach republikanów? Mamy nowe kongreswomen, latynoskie, afroamerykańskie. Partia demokratyczna zdaje się kurczyć do partii nadmorskiej elity, zaś republikańska staje się partią ciężko pracujących kobiet i mężczyzn, którzy budują wielką Amerykę, partią latynosów i afroamerykanów, nawet z powodu muru na granicy (wolne tłumaczenie, SH masakruje tu składnię)

KR: Dwie rzeczy. Po pierwsze, mamy wiele kobiet (w partii), mniejszości, kolorowych, i właśnie to oznacza konserwatyzm. I jest tak samo entuzjastycznie do tego ustosunkowany jak pan. (Wymienia republikańskie kobiety cogreswomen, latynoskie, afroamerykańskie, i republikańskich congresmanów Koreańczyka i Chińczyka.) To pomaga nam odzwierciedlić obraz Ameryki. Naturalnie konserwatywnym jest twierdzenie, że w partii jest miejsce dla tych, którzy myślą i wyglądają tak jak ja. Ale w naszej partii jest miejsce dla ludzi, którzy wyglądają inaczej.”

Lider republikanów w Izbie Reprezentantów, Kevin MacCarthy, wspomniany przez Hannity'ego, na wczorajszej konferencji podsumowującej wybory do Kongresu, dziwnie podobny do filmowego Micheala Corleone, również w swojej mimice, promieniuje dziwną jakowąś mocą, jakby ograł kasyno. Długie jest jego przemówienie. Nie będę go tłumaczył w całości. Streszczę tylko ważniejsze fragmenty i na dodatek nie po kolei.

https://youtu.be/4vaxEX-3cpU

W którymś momencie pada pytanie o to, jak republikanie pogodzą obecność wyznawcy Koranu pośród republikanów z tradycyjnym przywiązaniem do Biblii. MacCarty robi genialny unik, prawie taki jak amerykańska łódź podwodna uciekająca przed torpedą Konowałowa. Mówi: nowym congressmanom dajcie szanse, dobrzy ludzie, pozwólcie się im wykazać, nie znęcajcie się nad nimi swoją dociekliwością dziennikarską. Zaczyna od ustosunkowania się do przewidywań Nancy Pelosi, że będzie miała dwie równoległe elekcje i większość w senacie i Izbie. Ale wszędzie wygrali republikanie. Szydzi z Pelosi i jej pretensji do mandatu władzy i pozycji speakera. To republikanie zdobyli mandat, mandat przeciw socjalizmowi i okradaniu policji z funduszy, przeciw marnowani pozycji większościowej w kongresie, czego dokonali demokraci w ostatniej kadencji. Wspomina oskarżenia pod adresem demokratów, że pobierają diety za niestawianie się w pracy (na tle covidu), którego to „przywileju” większość Amerykanów „dostąpić” nie może. Również że republikanie są partią ludzi pracy. Pierwsze pytanie odwołuje się do opinii Schumera i Pelosi na temat zaskarżania liczenie głosów w wielu stanach, że rujnuje ono Amerykę. MacCarthy odpowiada, że wcale, wymienia stany w których te krytyki wzięto na poważnie. W Georgii zarządzono liczenie ręczne. W programie Sebastiana Gorki wczoraj Mark Boyle komentator waszyngtoński w czarniej czapeczce basballowej mówił o Georgii jako miejscu w które „spływają nieczystości” z Kalifornii i Holywood. Tym sposobem podkreślił epokowe znaczenie buntu w Georgii wobec polit-poprawności. Wspomniał również, że ktoś wpadł na pomysł produkcji koszulek z napisem "weterani wojny domowej 1861-68 za Joe Bidenem". MacCarthy podkreśla że każde ponowne licznie musi być dokończone. Sądy muszą wysłuchać każdego zaskarżenia. Bez względu na wynik tych wyborów, bez względu na poglądy polityczne, republikanie chcą by Ameryka wyszła z tej przygody zjednoczona oraz by takie nieprawidłowości się nie powtórzyły.

Z innych źródeł dowiaduję się, że kilkunastu demokratów w Izbie Reprezentantów niemal zmieniło przynależność partyjną. Przesadzam rzecz jasna. Raczej wyraziło ostrożny dystans do marksistowskich projektów p. Sandersa i p. Harris. Ale jednak zdradziło Konowałowa, to znaczy chciałem powiedzieć „sprawę”. Można się zdziwić, że dopiero teraz. Ale oprócz powodu do zdziwienia mamy tu prostą receptę na załatwienie partii opozycyjnej: pozwolić jej zwodować Konowałowa, ten odpali kilka „uzbrojonych torped”, np. ruch likwidacji policji w obronie wszystkich prześladowanych przez faszystów, wolnych drugów, wolnego miłości, wolnego gwałtu, wolnej grabieży i rozboju, i wszystkiego co dusza zapragnie. I pięknie wystawi siebie samego i całą resztę towarzystwa na nieprzewidywalne trajektorie tych pocisków. No cóż, ktoś musi zrobić tę brudną robotę. Coś mu tam "wielkie siły strukturalne" odpalą, ale niech jednak nie spodziewa się wyniesienia na piedestał. Nie za skanalizowanie ścieku.

Zapewne p. Jared na kursie równoległym z p. Jerzym i baronem oglądają sobie ten mecz na prime time popijając ekologiczną szkocką i obstawiają swoich ulubieńców. Widowisko jest pierwsza klasa. Co nie znaczy, że nie ma w nim elementów małpiej zabawy/gry. Jeśli łączą się z ekwilibrystycznym timingiem na podobieństwo intuicji pierwszego po Bogu na Czerwonym Październiku, to jest co oglądać. Trzeba oczywiście mieć zamiłowanie do tej sztuki. Czy ja napisałem „pierwszy po Bogu na Czerwonym Październiku”? O ludzie, na co mi przyszło na starość?

Zafiksowanie na wyborach w Stanach nie jest jednak rozsądne. Można przeoczyć ważne licytycje. Oto okazuje się, że za moimi/naszymi plecami:

https://youtu.be/6adz9bwzsBg

Annegret Kramp-Karrenbauer, szef niemieckiego MON, oznajmiła że Niemcy znowu kochają dolara, amerykańskie pożyczki i trójmorze. Jak to tak? A Nord Stream? A gorący romans z Putinem? A jeśli wygra Trump? No cóż, serce nie sługa, nawet czyste saksońskie serce. Myślałem że Nawalny to kolejny pomysł Moskwy, a tu taki psikus.

Nadto całkiem niedawno również Dr Bartosiak znowu pokochał Amerykę i Trumpa i odzyskał wiarę w nich, mimo że Trump ma trudny charakter, jak Napoleon i Cezar i jest niegrzeczny.

https://youtu.be/y4eTseWIhxk

O kurcze! A co z inwazją chińską na Pacyfiku, G5, i rozwalaniem systemu globalnego przepływów strategicznych? A przesmyk suwalski i brama smoleńska i przełęcz czarnomorska, czy jak to się tam to nazywa? Przecież rakiety moskiewskie szybciej dolecą do Poznania niż amerykańskie do Smoleńska. Wystarczy że niemiecki MON złożył ofertę, jakkolwiek piękną i geopolityczną, na którą nie wiadomo co dyplomacja USA, i już system globalny powstaje jak feniks z popiołów. Bo „przyszłość Polski zależy od stosunków USA-Niemcy. USA nie zmienią strategii wobec Chin.” Bo nawet, jeśli wygra Biden, strategia USA zmieni się tylko na pół roku, potem powróci do strategii Trumpa, czyli do klasyki.

A ja myslałem, że nasza przyszłość zależy od stosunków Polska-USA a przede wszystkim Polska-Wszechmocny. Nadto ośmielę się zapytać, od tych niemiecko-amerykańskich stosunków zależy przyszłość Polski, ale pod czyim zarządem, pod postępowym/mafijnym czy wstecznym/samorządnym choćby i na garnuszku resortowych oligarchów? USA zaś być może nie zmienią strategii wobec ChRL, nawet po zwycięstwie J. Bidena powrócą do niej, jeśli korporacje "sefardyjskie" dostrzegą tęczową skórkę od banana podrzuconą przez "aszkenazyjski" conslulting, i jeśli p. Bidena i jego cały klan z p. Harris na dokładkę wyślą na emeryturę w Himalaje. Firmy trumpowskie, bynajmniej nie tożsame z "sefardyjskimi", tę skórkę już dostrzegły. I jak widzimy dość umiejętnie ją dyskontują. Śmiem twierdzić, że czeka je za to nagroda. Prędzej czy później. Nawet już coś ugrały.

Ale znaki na niebie wskazują, że dr Bartosiak po prostu zaczął czytać Maciejewskiego i być może anonimowego, nikomu nieznanego blogera o nieciekawym, pegieerowskim pseudonimie Magazynier. Bo cóż słyszymy: „Konkretni politycy, nawet najwybitniejsi, są agentami wielkich strukturalnych sił i interesów. Oni chcieliby uważać, że są wielkimi twórcami i master mindami, ale tak naprawdę są tylko naczyniami w systemie naczyń krwionośnych. I wielkie strukturalne zmiany realizują się poprzez nich i są ich wykonawcami. Czasami znajduje się wielki mąż stanu który potrafi wpłynąć nieco na kierunek biegu krwi w naczyniach krwionośnych i zapamiętujemy go. Ale należy pamiętać, że są agentami, w znaczeniu agents, wielkich strukturalnych sił.” Chciałem dla potomności wężykiem ten cytat: „w znaczeniu agents”, ale dziś (14 11) @Vester uświadomił mi, że dr Bartosiak zawarł tu subtelne rozróżnienie między agentem a katalizatorem (po ang. też agent). Tym nie mniej dla potomnych pozostawiam w ramce "wielkie siły strukturalne". Lecz jeśli przyłożymy to oprzyrządowanie pojęciowe do Trumpa i Bidena, to jednak coś mi tu nie pasuje. "Wielka siła strukturalna" stojąca za Trumpem to konglomerat amerykańskich producentów i usługowców, on zaś jest świadomym ich agentem-reprezentatem. Katalizatorem tylko z przypadku. Konglomerat ten ma swoją wielkość i siłę, struktuę i uczestniczy w strukturze transakcji kontynentalnych i globalnych, ale to nie struktura jest tu najważniejsza, ale polityczna wola poszczególnych ludzi-uczestników tego przedsięwzięcia i umowy które ich wiążą. Jeśli nazwiemy ich i je "wielkimi siłami" przyłożymy rękę do rozwoju akademickiego kultu cargo. Być może dr Bartosiak tak musi, bo inaczej profesorowie-dyplomaci obrażą się i przestaną pośredniczyć między Strategią i przyszłością a zachodnimi salonami.  Ale przecież i te wejścia stają się coraz węższe/nieprzepuszczalne. Im ostrzejsza zadyma tym mniej czasu i chęci na zlecenia dla drobnych propagandystów.  Podobnie w przypadku Bidena świadomej wtyczki własnego klanu, demokratycznej biurokracji i globalnych organizacji finansowych, pojęcie katalizatora jest drugoplanowe. Katalizatorem rewolucyjnego ścieku owszem jest ale w drugiej kolejności, i również świadomym, czyli raczej agent-agent. W zasadzie nie pasuje mi to żadnego znanego gracza na arenie politycznej. Klan Bidena, demokratyczna biurokracją i globalne organizacje finansowe z punktu widzenia academic cargo to owszem "wielkie siły", ale na chłopski rozum, to ludziki, które wyobraziły sobie swoją wielkość i otrzymały na jej realizację duże kredyty, zaś ludziki-kredytodawcy odziedziczyły po prostu ten zestaw mafijnych zależności. Nieprostych przyznaję, trzeba sprawności umysłowej do ogarnięcia ich i ekspansji. Lecz to załatwia wychowanie w duchu mafijnej ezoteryki i takiż trening umsłowy. I to wyczerpuje w dużej mierze zagadnienie "wielkich sił strukturalnych". 

Strategia i przyszłość - w moich uszach czegoś obco i dziwnie brzmi ta nazawa w j. ojczystym. Ale to napewno z powodu mojej złośliwości i uprzedzeń.

Rzecz jasna nie wymagajmy od razu Kredytu i wojny od skromnego dra praw stosowanych. Niech wystarczy, że czyta i gada po angielsku. Chyba. I wie, co to znaczy future, strategy, agent i and, i coś tam mówi o „wielkich siłach strukturalnych”. Jak mówi, to chyba wie, co mówi. Co nie? Ale czy wie dlaczego to mówi? No i zaczyna czytać, dobrzy ludzie, coś pożytecznego. Widzicie przecież, że stara się chłopak.

---

tagi: trump  biden   wybory prezydenckie 2020  wybory do izby reprezentantów  wybory do senatu  hannity  maccarthy  czerwony październik  connery  konowałow  harris  pelosi  sanders 

	Magazynier
	13 listopada 2020 23:47

60     2864    8 zaloguj sie by polubić