Jakich źródeł? Jak to jakich? Do źródeł kultury humanistycznej, ogólnoludzkiej i takich tam. No sami wiecie. Co ja tu będę wam, mili państwo, truł. Wszyscy wiedzą, o co się rozchodzi. Mnie zaś chodzi o to, że p. Osiejuk w mistrzowskim tekście http://krzysztof-osiejuk.szkolanawigatorow.pl/paczka-w-eb-czyli-o-ewangelii-pogardy zamieścił bardzo interesujące zdjęcie Ks. Jacka Stryczka w koszulce z plakatem reklamującym najnowszy film Wojciecha Smarzowskiego Kler z parafrazą słynnej sentencji z komedii rzymskiego autora Terencjusza pt. Sam siebie karzący – Heauton timorumenos, a nawet z komedii greckiego autora, wyznawcy filozofii miłości do człowieka, Menandra Samodręka (Heautontimorùmenos): „Jestem i człowiekiem i nic co ludzkie nie jest mi obce”, która w wersji Smarzowskiego podanej na plakacie, filmu brzmi : "Nic co ludzkie nie jest im obce".
Im, czyli bohaterom tego filmu: Bp „Jankowi Kosowi” (szczerze mówiąc nie wiem, jak on się tam zwie) i jego trzem „pancernym” podwładnym, iście pancernym, bo wątroby mają mocne jak destylatory bimbru i w ogóle są to buce nieziemskie, jak to pokazuje zwiastun, którego obejrzałem 1':20”, więcej nie dałem rady. Pies Szarik szczęśliwie nie dożył, bo pewnie dostałby wścieklizny. Powiecie, państwo mili, że nie mam prawa wypowiadać się na podstawie 1':20". Przyznam rację, ale tylko w przypadku "zwykłego" filmu jak np. Zły dom w reżyserii tegoż p. Smarzowskiego, bardzo sprawnie wykonanego, gdzie jest jakaś fabuła i napięcie i widz chce wiedzieć, co będzie dalej (na marginesie dodać trzeba, że jeśli Smarzowski chce to zrobi dobry film, taki jak Zły dom, który umiejętnie zdobył sympatię widzów i przygotował grunt pod propagandowy gniot mający pozyskać dla twórcy sympatię nie widza, ale "instancji wyższych" acz antykościelnych). W przypadku propagandowej agitki, jaką jest Kler, wystarczy trailer, w nim albowiem są zawarte najważniejsze sceny i znaczenia. W zasadzie w kinach wystarczyłoby pokazywać trailer i wyszłoby na to samo. 

Bo przecież panuje kultura ogólnoludzka zaś Wojciech Samorzowski eksponentem tej kultury i wielkim humanistą jest. Zaś takie kreatury kryjące się w cieniu Kościoła, jak te przedstawione w filmie Kler, są zakałą ludzkości i kultury ogólnohumanistycznej. I trzeba ich walić w ryja z rana i wieczorem. Zaś wszystkiemu jest winien Kościół, Jan Paweł II i Ojciec Dyrektor. Kościołów palić jeszcze nie trzeba, ale ronsony (zapalniczki) z kanisterkiem benzyny trzeba mieć w pogotowiu. A przede wszystkim chodzić na wszystkie parady równości i czarne marsze. I kupować, ludziska, kupować gazetę wyborczą, wprost i dziennik i nie. 10 egzemplarzy naraz i rozdawać, zwłaszcza moherom. A jak będzie coś brąchał, to mohera za fraki i do telewizji. Niech się sfajda przed tą kamerą. I chodzić 5 razy w miesiącu na Pitbula, Zaćmę, Idę, Pokłosie, Pokot, no i na Kler. Nie rozumiecie tego, gamonie jedne? Bo inaczej kulturę ogólnoludzką przepiją i wydoją takie kanalie w koloratkach. I jak się jakiś Ksiądz napatoczy w ciemniej bramie to walić, gdzie popadnie, nie pytać o nic. Nawet jak zacznie dukać, że jest człowiekiem i nic, co ludzkie nie jest mu obce.

To jest jasne i proste przesłanie tego wiekopomnego dzieła, które nawiązuje zarazem w swoim motcie, czy może w podtytule, do cywilizacji łacińskiej i kultury ogólnoludzkiej. Bronimy zatem humanizmu przed Księżmi i faszyzmem wraz z panem Smarzowskim, bo przecież hasło „Jestem człowiekiem i nic co ludzkie nie jest mi obce” jest samym najjaśniejszym, promienistym jądrem humanizmu, ludzkich uczuć i wzniosłej kultury ogólnoludzkiej.

No ale … w oryginale, czyli w sztuce Terencjusza Sam siebie karzący – Heauton timorumenos sentencja ta wypowiedziana jest w określonym kontekście, mianowicie na początku sztuki, kiedy to bohater sztuki (tu 22 09 dziękuję @Krzyśkowi za zwrócenie uwagi na przestawienie postaci sztuki) Chremes (a nie Menedemus) pracuje w pocie czoła w swojej posiadłości, by ukarać się za jakieś swoje błędy. Wtedy sąsiad jego, Menedemus pyta się zdziwiony czemu zajmuje się rzeczami, które do niego nie należą, czyli są mu obce. Chremes wyjaśnia, wygłaszając ową słynną formułkę: „Homo sum, humani nil a me alienum puto” - „Jestem człowiekiem i nic, co ludzkie, nie jest mi obce”, czyli wszystkie ludzkie sprawy są moimi, wszystkie sprawy ludzi wokół mnie, są moimi. Jak pisze Matthew Leigh w From Polypragmon to Curiosus: Ancient Concepts of Curious and Meddlesome (Oxford 2013, str. 64-65), Chremes potępia postawę dystansu wobec swojego otoczenia, wyznaję filozofię wścibskości, filozofię włażenia w cudze sprawy, które może i chciałby cenzurować. Tak mniej więcej opisuje go Matthew Leigh i to w książce wydanej całkiem niedawno. Chremes jest ślepy na demoralizację swoich dzieci, w konkluzji sztuki będzie musiał dokonać, niemal wbrew sobie, drastycznych zmian w swoim domu. Jest mendą, ale komiczną. A jednak wystarczy kilka drobnych zbiegów okoliczności i urzędnicy republiki rzymskiej zainteresują się dociekliwością Chremesa. Wciągną go na listę płac służby donosicielskiej i komedia zamieni się w horror polityczny przygotowując grunt pod inwigilację obywateli rzymskich za czasów paranoicznych cesarzy Tyberiusza, Kaliguli i Nerona, a zatem kładzie fundament pod złe obyczaje polityczne, które trwają nadal, zaś w przeszłości przejawiały się np. w tropieniu i mordowaniu księży i nieposłusznych katolików w Anglii Henryka VIII. 

O kurcze! Tu kultura ogólnoludzka, wolność słowa i sumienia wraz z ludzkimi uczuciami, a tu filozofia wścibskości, cenzura, w zasadzie inwigilacja, infiltracja i donosicielstwo! Jak to połączyć? Ano tak, jak pokazuje p. Smarzowski. Ale on nie pokazuje? Cierpliwości. To dopiero początek. W następnym odcinku p. Smarzowski pokaże jak takich gnojków wytropić i załatwić.

Ale zaraz zaraz, jak to? Jądro humanizmu i inwigilacja z cenzurą razem wzięte? Ano tak to. Sami przecież widzicie, dobrzy ludzie, że na te buce nie ma siły. Trzeba się wziąć do konkretu. Ludzkie uczucia wraz z humanizmem trzeba bronić zdecydowanie i każdym sposobem, bo faszysta jaki jest, każdy widzi. Kto wie, może w końcu trzeba będzie pozamykać te seminaria i te kurie. Może esbecja wiedziała, co robi. A jeśli rzuci się na takiego księżulka fałszywe oskarżenie? Przecież co on winien, że mu mama kazała pójść na Księdza? No trudno. Pomyłki są nieuniknione. A on przecież poparł organizację przestępczą.

"Głębokie egzystencjalne przesłanie" filmu Kler to jedna rzecz, rzecz, która po raz kolejny w historii Polski pokazuje ów mechanizm zrzucania winy, a nawet przerzucania społecznych kosztów prześladowania, grabieży czy w końcu morda na jego ofiarę, tak jak słynne a haniebne zrzucanie winy za tragiczną śmierć Bł. Ks. Popiełuszki na niego samego w czasie procesu jego morderców. 

Natomiast rzecz druga to intuicja, którą podzielił się p. Juliusz z p. Maciejewskim, o której rzeczony Maciejewski napisał w swoim tekście http://gabriel-maciejewski.szkolanawigatorow.pl/o-czarodziejskich-wasciwosciach-czarnego-melonika. Mianowicie, że Kler jest o esbekach podstawionych jako księża, względnie o tw w Kościele, którzy najpierw udają miłość chrześcijańską a potem w końcu wyłazi z nich ten cham. Chyba raczej całkiem nieświadomie p. Smarzowski wydobył na światło dzienne mentalności fałszywych księży, nosicieli sakramentu kapłaństwa skierowanych po prostu przez służby komunistyczne na wysuniętą rubież walki z Kościołem, którą to walkę bardzo skutecznie prowadzili kompromitując społeczność wierzących, demoralizując ludzi słabej wiary. Wielu ich nie było, jak wskazują badania Księdza Isakowicza-Zalewskiego, ale ci co byli, swoją robotę odwalili. Jeśli zatem Chremes wyznaje filozofię wścibskości i inwigilacji, kontroli bliźniego, którym pragnie manipulować, to intuicja p. Juliusza trafiła więcej niż w sedno sprawy. Nadto ponownie odkryła mało znane, agenturalne oblicze tzw. humanizmu renesansowego, jako manipulatora emocjonalnych deficytów i namiętności, zajmującego się intrygami politycznymi, a także przekazywaniem tajnych informacji i dokumentów między możnymi tego świata, humanizmu, który tak chętnie powoływał się na sentencję Chremesa. Być może humaniści świadomi byli owego znaczenia oryginalnego, dotyczącego kontroli i inwigilacji, które kultywowali w kręgu wtajemniczonych. Dla gawiedzi było to znacznie popularne, jakoby wzniosłe.

Czy p. Smarzowski nieświadomie odwołał się do faktycznego, agenturalnego znaczenia owej formułki, nie jestem pewien. Powrócił wszak do faktycznych korzeni tzw. humanizmu, czyli do faktycznego znaczenia owej sentencji: nic, co ludzkie nie jest poza mną, czyli wszystko, co ludzkie należy do zakresu mojej kontroli, manipulacji, cenzury, dochodzenia, kształtowania według mojego planu. Chremes jest klasycznym, komediowym poligarmonem, człowiekiem (człowiekiem-mendą), który chce wścibiać swoje zamysły wszędzie, gdzie może. Jak pisze Matthew Leigh, brutalność wydarzeń musi go nauczyć, co to są jego własne sprawy, dlaczego ma się nimi zajmować i w jaki sposób.  

Niewiele wiem o p. Smarzowskim, ale zdjęcie zamieszczone na początku mojego tekstu, śmiem twierdzić, ukazuje jego osobowość w pełni, osobowość zimnego kalkulatora, który umie ustawić się wygodnie do prądów ponowoczesności, takich jak kolejne etapy obramowywania Kościoła, czy zapędzania wierzących do skansenu. P. Smarzowski nie tylko postawił pierwszy lub nawet kolejny krok na drodze do aktów przemocy wobec Księży i ludzi wierzących, nie tylko wyszydził Kościół, ale wyszydził i to, z czego ja wcześniej dworowałem sobie jako „kultury ogólnoludzkiej i ogólnohumanistycznej”.

Nadto przez ogródek pochwalił się, że wie więcej, mianowicie, że kultura humanistyczna, uczucia ludzkie i te wszystkie budujące blablabla to fikcja, propaganda, którą umiejętnie sterują możni a kasiaści wraz ze służbami. Czytelnicy Szkoły Nawigatorów, wiemy na ten temat coś niecoś i jakoś to nas nie gorszy, bo wielu z nas żyje wiarą, czyli poznaniem Miłosierdzia i Miłości, która emanuje z Kościoła i obejmuje każdego człowieka, każdego, również mendy. Nawet jeśli wiarę, czyli duchowy sposób poznania, odłożymy na chwilę, zamysł dokonania aktu przemocy na Kościele będzie zwykłym, bandyckim zamysłem grabieży na szeroką skalę, intencją wylania oceanu pogardy, cierpienia, nędzy na wielu ludzi, w końcu ich uśmiercenia. Kilku uwikłanych we współpracę ze służbami kapłanów i zastęp świeckich wtyczek nie zmienia natury tej intencji ani jej nie usprawiedliwia.

Nie chodzi mi o nawracanie p. Smarzowskiego, bo to jest poza moim zasięgiem. Takimi rzeczami zajmuje się miłosierny Zbawiciel i kapelani więzienni.

Chodzi mi o to, że trafiliśmy tu na oś manipulacji ni mniej ni więcej tylko cywilizacyjnej. Skąd o tym p. Smarzowski wie, nie mam pojęcia, może ze swoich wypraw do Londynu. Albo sprawy te krążą gdzieś w atmosferze, podtekstach i sugestiach środowisk postępowych. P. Smarzowski pokazuje nam, że poznał on coś ważnego, o czym świadczy jego niezauważalne szyderstwo ze wzniosego hasła humanizmu świeckiego, uzurpującego do tej pory władzę nad szerokimi masami wykształciuchów i prostaczków. Tym sposobem podpina się w stopniowe wygaszanie humanizmu, zapewne jako czegoś, co się wyczerpało i nie pomaga w osiąganiu spodziewanych zysków, bo za słabo wpędza ludzkie masy w "grody giganty" (Rafał Czerniak, "Jeźdźcy fal, żeglarze stepu. Dzieje pewnego biznesu", w Szkoła Nawigatorów, Marzec 2018, str. 149-151), centra handlu zasobami ludzkimi, żywym towarem. Media zachodnie i wschodnie coraz częściej lansują transhumanizm, propagandową emanację rynku usług pseudomedycznych (organy zamienne) i genetycznych, czyli w zasadzie eugenicznych i razem emanację zapotrzebowania na obniżenie kosztów pracy ze strony wielkich korporacji, na podwyższenie władzy zamożnych nad tłumem niewolników nieświadomych swojego zniewolenia. Równolegle działa tu program gender, również motywowany potrzebą zwiększenia zysków, tworzeniem nowych zasobów niewolników, i tak jak transhumanizm odrywający w sposób sztuczny psychikę od ciała.

Pod innym tekstem p. Osiejuka http://krzysztof-osiejuk.szkolanawigatorow.pl/czy-grupa-fratria-jest-wspoproducentem-filmu-kler napisałem komentarz, w którym wyszydziłem cynizm emanujący z twarzy p. Smarzowskiego. Oczywiście, on potrafi być „ludzki”, zabawny, miły i taki fajny. Nie wiem jak tam z empatią. Napisałem też, że w tym „pełnym empatii” spojrzeniu p. Smarzowskiego kryje się rozwiązanie zagadki produktu propagandowego o kryptonimie Kler. I zdania nie zmieniam. Pan Smarzowski ma wiedzę, która zamienia go w człowieka zdystansowanego wobec niewtajemniczonych w najnowsze tredny ponowoczesne, a być może pełnego pogardy dla innych. Tę wiedzę zachowuje dla siebie i dlatego ona niszczy jego osobowość. Podobną pogardę zauważył p. Osiejuk w prasowych wyznaniach Ks. Stryczka. Teraz, jak to sugeruje zdjęcie Ks. Stryczka w koszulce reklamującej Kler, Ks. Stryczek oczekuje na wtajemniczenie ze strony p. Smarzowskiego, inicjację w poznanie, które współgra z ową pogardą i zapewne ją doskonali. Czy zatem Ks. Stryczek zostanie Biskupem kościoła anglikańskiego? Czy może liberalno-katolickiego (Liberalnego Kościoła Katolickiego)? Był taki. Nie wiem, czy nadal jest.  Ale zawsze można reaktywować. Jego kapłanem w 1926 r. został gen. Tokarzewski-Karaszewicz, bohater legionów, budowniczy sanacji, bohater II wojny światowej. Święceń kapłańskich udzielił mu w Warszawie biskup James Ingall Wedgwood (J. I. Wedgwood), który w końcu zasłynął z gwałtów na nieletnich. Nie twierdzę, że biskupstwo poza Kościołem Ks. Stryczka to pewnik. Raczej znowu pozwalam sobie z niego zażartować.

Na koniec jako bonus dla dociekliwych dwa zdjęcia w jednym obrazku z Ks. Stryczkiem:

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQOHY1chQRBlMx7UUt5BN4cmRTZtTpHS9z7gfnvrJctNeHDKSZZ&s

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRBrJPNfGCFPH3BCGIyBzFlVh_5knjOreYO_GEpy66o9TeAn6WF&s
I pytanie konkursowe: Jaki element na portrecie Ks. Stryczka jako boksera łączy się wprost z mottem na plakacie Kleru czyli na koszulce na zdjęciu z lewej? Przepraszam, u mnie kiepsko z kasą, tak więc nagród tym razem nie mogę zaoferować. Po prostu taka gimnastyka umysłowo-propagandowa. Jakiś element na tym zdjęciu z prawej kojarzy się, "rymuje" z mottem filmu Kler: "Nic co ludzkie nie jest im obce". Kojarzy się, ale w sposób niejednoznaczny, nieco zagmatwany, bo nie wiadomo, czy podważa to motto, czy wzmacnia, z powodu oczywiście dwuznaczności owego motta jako parafrazy sentencji Menedemusa, a nawet na pierwszy rzut oka wydaje się, że jest w sprzeczności z tym mottem. 

Ps. No i zauważcie, mili państwo, że w motcie owym brakuje pierwszej części: Są ludźmi i nic, co ludzkie ...

---

tagi: propaganda  humanizm  wojciech smarzowski  film kler  transhumanizm  ks. jacek stryczek 

	Magazynier
	21 września 2018 23:00

42     2997    6 zaloguj sie by polubić