Przygotowuję się do prelekcji na temat św. Ludwika IX i jeszcze kilku innych wyznawców Chrystusa, którzy odznaczyli się w historii. Zapraszam na nią wszystkich, zwłaszcza mieszkańców Wrocławia. Temat ogólny to mój ulubiony cytat z Prymasa Tysiąclecia: "Bądźcie psami ... aby wylizać rany pobitych". Spotkanie będzie miało miejsce we wrocławskiej Akademii Duchowości Karmelitańskiej, w czwartek 30.01, g. 17 00.

Dlatego czytam teraz angielskie tłumaczenie wspaniałej i obszernej monografii Jacques'a Le Goff'a na temat Św. Ludwika IX króla Francji (czekam cierpliwie na tłumaczenie p. Czernego) oraz równie ciekawe opracowanie Jean'a Richard'a dotyczącego tej samej postaci. Rzekłbym nawet, że św. Ludwik król to osobowości gigantyczna, fundamentalna dla francuskiego Kościoła i państwa. Rzecz jasna, jest też po ludzku kruchy i ułomny, ale jego dążenie do sprawiedliwości w swoim królestwie, poczucie odpowiedzialność za dobre sumienie poddanych, za rękojmię ich zbawienia, czyni go wielkim fundamentem religijnej i politycznej kultury Francji, mocą, która na kilka stuleci dała francuskim katolikom niebywały "napęd". Św. Ludwik nie wziął się znikąd. Jego dziadek Filip August uczynił wiele i dla monarchii i dla Kościoła. Podobnie jego ojciec Ludwik VIII. Rozszerzyli domenę królewską. Konsekwentnie wzmacniał wpływy Kościoła. Ludwik VIII prowadził krucjatę przeciw Albigensom. Gdyby nie fatalna historia z pierwszą żoną Filipa Augusta, Ingeborgą Duńską, do której miał nabrać odrazy po nocy poślubnej, (podejrzenie o hermafrodyczność), dlatego oddalił ją od siebie, po czym poślubił inną niewiastę, miałby szansę na beatyfikację. Jego odejściu z tego świata towarzyszyły znaki z nieba, wizje udzielone pewnemu włoskiemu rycerzowi. Postulat beatyfikacji został zgłoszony, lecz Papież Innocenty III wprowadził ważną zmianę w dokumentowaniu świętości. Świętość od tej pory miała być poświadczona przez jej owoce po śmierci danej osoby i nie w postaci nadzwyczajnych iluminacji.

Pośród wielu zasług św. Ludwika jest również uporządkowanie zarządu i egzekucji prawa w Paryżu i jego gminie. Weźmy pod uwagę ten fakt, iż pojęcie stolicy państwa nie było w owym czasie ugruntowane. Paryż był siedzibą króla, lecz nie centrum administracyjnym. Król był pierwszym obrońcą Francji, pierwszym feudałem, lecz nie był władcą niepodzielnym. Jego wasale mieli swoją niezależność. Zaś terytorium Francji obejmowało również włości wasali Plantagenetów, króli angielskich, dynastii rywalizującej z Kapetyngami o tron francuski. W trakcie swego panowania Ludwik IX zdołał spacyfikować konflikt z Henrykiem III Plantagenetem, wydając za niego siostrę swojej żony Eleonorę Prowansalską. Doprowadził do podległości lennej ze strony Henryka jako pana niektórych hrabstw francuskich i do traktatu pokojowego. Przez kilka dekad relacje z Plantagenetami były rodzinne a nawet serdeczne. Rzecz niebywała.

Wracając do Paryża, trzeba by tu zacytować fragment z książki le Goff'a: „Zarządzanie Paryżem zaczęło sprawiać wielkie problemy królowi w połowie trzynastego wieku. Z powodu stałej immigracji, populacja miasta nigdy nie przestała maleć i osiągnęła liczbę 160 000 około roku 1250. Przestępczość rozszerzała się gwałtownie i osiągnęła nieprawdopodobne rozmiary. Brak jasno określonego statusu gminy z reprezentacją mieszczan, niepewność co do pozycji królewskiego burmistrza, zwłaszcza fakt, że pozycja proboszcza podlegała licytacji osiągając najwyższe oferty, wszystko to sprawiało, że paradoksalnie siedziba króla była najniebezpieczniejszym miastem, zarządzanym w sposób skrajnie arbitralny. Powracając z krucjaty, Ludwik wziął sprawy w swoje ręce i zastosował generalną korektę, która zaowocowała wyznaczeniem królewskiego burmistrza opłacanego przez króla. Stał się nim człowiek o silnej osobowości Etiene Boileau.” Wybór był doskonały, co świadczy również o umiejętności św. Ludwika w dobieraniu współpracowników. Dobry „nos” i dobre „oko”. Albowiem Boileau musiał zmierzyć się, i uczynił to skutecznie, z następującą sytuacją, zwięźle opisaną przez ówczesnego biografa św. Ludwika, Jean'a z Joinville (seneszela Szampanii, innymi słowy baliwa, starostę, komornika królewskiego): „Urząd burmistrza Paryża był sprzedawany paryskim mieszczanom lub kilku z nim; kiedy dochodziło już do tego zakupu, wspomagali oni swoje dzieci i krewnych w ich niecnych uczynkach, ponieważ młodzi mogli liczyć na swoich rodziców i ich przyjaciół, którzy sprawowali urząd. To właśnie dlatego mali ludzie zawsze byli niszczenie i nie mogli otrzymać sprawiedliwości w sporach z bogaczami, co powodowały podarki i łapówki ofiarowane burmistrzowi. W przypadku, kiedy ktoś wyjawiał prawdę przed burmistrzem lub chciał dotrzymać przysięgi tak by nie być winnym krzywoprzysięstwa co do jakiegoś długu czy innej sprawy, w jakiej miał zeznawać, burmistrz karał go grzywną. … Na dodatek było tylu złodziei i przestępców w Paryżu i okolicach, że cała ta kraina (Ile-de-France) był nimi zapełniona. … Wówczas królowi wskazano Etiene Boileau, człowieka który sprawował urząd burmistrza tak dobrze, że żaden przestępca, złodziej czy morderca, nie ośmielił się pozostać w Paryżu, gdyż zaraz był zabity lub powieszony. Ani rodzina ani pochodzenie, ani srebro ani złoto, nie mogły go uratować. Ziemie królewskie zaczęły się zmieniać zaś ludzie powracali, gdyż wielce korzystali ze sprawiedliwości w nich sprawowanej.” Brzmi to jak bajka w naszych uszach. Zestawmy to z inną, faktyczną bajką, ale współczesną: „W symbolicznym miejscu, na znienawidzonym przez Wiktora Orbána Uniwersytecie Środkowoeuropejskim w Budapeszcie, 16 grudnia 2019 Pakt Wolnych Miast podpisali prezydenci Bratysławy – Matús Vallo, Budapesztu – Gergely Karácsony, Pragi – Zdeněk Hřib i Warszawy – Rafał Trzaskowski. ... Zaczęli prezydentury w 2018 i 2019 roku, są wciąż na początku kadencji. W polityce krajowej należą do opozycji, mają dość postępowe poglądy, tak jak i mieszkańcy środkowoeuropejskich stolic, którzy ich wybrali. Rządzą najbogatszymi miastami w swoich państwach, gdzie poziom życia jest bliski unijnej średniej. Muszą się jednak mierzyć z niechęcią władz krajowych, które skutecznie utrudniają im rządzenie, np. w Polsce przez odbieranie samorządom funduszy. … Deklarują skoordynowane starania o pozyskanie funduszy unijnych, a także lobbowanie, 'żeby europejskie środki w przyszłości płynęły bezpośrednio do miast, możliwie bez pośrednictwa rządów centralnych. ' Prezydenci wyszehradzkich stolic chcą też wspólnie wpływać na kształt kluczowych z punktu widzenia miast unijnych polityk, m.in. spójności, środowiska, zatrudnienia, klimatu, energii, transportu i gospodarczej oraz Europejskiego Filaru Praw Socjalnych. Zapowiadają też głosowanie jako koalicja np. w Komitecie Regionów czy w zrzeszającej miasta sieci Eurocities.” (https://oko.press/pakt-wolnych-miast/) W tle wymienione są owe pseudo-naukowo autorytety jako podpory owej bajki dla dorosłych: Benjamin Barber Gdyby burmistrzowie rządzili światem i Richard Florida wraz z jego koncepcją „klasy kreatywnej”, „która rozwija w metropoliach nowe technologie, stawiając na talent i tolerancję, trzy T.”

Wnioskuję z tego, że wolni prezydenci zamierzają całkowicie zrezygnować z udziału w funduszu państwowym przeznaczonym na samorządy. Bo i tak, jak twierdzą, jest on nędzny. Oczywiście to jest złośliwość z mojej strony. W rzeczywistości zapewne będą się szarpać o każdy grosz z kasy państwowej. Łudzę się jeszcze, że przynajmniej Trzaskowskiemu chodzi o szantaż w sprawie reformy sądownictwa. Ale od razu mamy skojarzenia z obrazem korupcji i zalegalizowanej przestępczości rodem z 13-wiecznego Paryża ogarniętego przez mieszczańskie mafie. Wolne Miasto W-wa może się okazać wtedy azylem dla współczesnej korupcji i urzędowej przestępczości. Większym niż do tej pory. Normalni, maluczcy będą stamtąd zwiewać zostawiając po sobie tylko smugę przydrożnego kurzu. Tak jak zwykli Paryżanie z Paryża w XIII. w. zanim św. Ludwik "wziął sprawy w swoje ręce".

Tu wypada zakończyć ten tekst, albowiem dalesze komentarze są zbędne. Skojarzenia i analogie narzucają się same. Zresztą wiele już na ten temat powiedział gospodarz Szkoły nawigatorów w swojej niedawnej pogadance: http://gabriel-maciejewski.szkolanawigatorow.pl/pogadanka-o-miastach-i-nowa-ksiazka-w-sklepie. Dodam tylko, że mam przeczucie bliskie pewności, że póki Prezes PiS jest przeciwwagą dla tych niezwykle niebezpiecznych bajek dla dorosłych, kolejne próby realizacji tego projektu będą sprowadzać się do akcji propagandowych. 

---

tagi: francja  św. ludwik ix  przestępczość urzędowa  pakt wolnych miast 

	Magazynier
	20 stycznia 2020 11:43

36     1666    7 zaloguj sie by polubić