Marian Mazurek sołtys Tuligłów, opodal Pruchnika, „zastanawia się, że może pejsy u Judasza z Pruchnika to przesada i bez nich nie byłoby całej afery. Kiedy słyszy słowo antysemici, podnosi głos: - Pani, jacy antysemici? Myśmy tu w czasie wojny Żydów po stodołach chowali, nic do nich nie mamy przecież. My tu Judasza wieszamy, nie żadnego Żyda!(https://www.tvn24.pl/magazyn-tvn24/w-pruchniku-judasz-mial-pejsy-w-tuliglowach-stringi-w-tyniowicach-porzadne-spodnie-w-koncu-wisial-przy-glownej-drodze,213,3645)

No tak, ale pytanie, skąd się wzięły te pejsy doczepione do niesympatycznego oblicza Judasza „osądzonego” w 2019 r. przez mieszkańców Pruchnika. Na filmie z roku 2009 nie ma tych pejsów. Zapewne gdyby pojawiły się organizacje żydowskie natychmiast zareagowałyby, tak jak w tym roku. Dlatego muszę przeprosić p. Geberta i p. Lewkowicza, że przypisałem im sprawstwo tej prowokacyjnej interpretacji „sądu nad Judaszem”. Pisząc poprzedni artykuł nie zauważyłem tych pejsów. Są oni tylko trybikami w wielkiej machinie propagandowej zapewne połączonej ze sprawą ustawy 447 przyjętej przez Kongres USA, dotyczącej tzw. żydowskiego „mienia bezspadkowego”, czyli w sumie ze sprawą odszkodowań liczonych w setki mld dolarów, którą Polacy mieli by płacić organizacjom żydowskim, bo przecież nie spadkobiercom, których nie ma („mienie bezspadkowe”) przez bliżej nieokreślony czas, np. ze 2-3 stulecia, a może i nieustająco. Nie przepraszam ich natomiast za podejrzenie o udział w przypisywaniu społeczności żydowskiej cech patologicznych, czyli w rozsiewaniu antysemityzmu w jego dość prymitywnej postaci. To właśnie donos na Pruchniczan był tym momentem, kiedy p. Gebert i inni publicyści związani z środowiskiem lewicowym winni powiedzieć: „Dość! Żydzi nie są Judaszami, nie są zdrajcami, złodziejami, chciwcami! Judasz z Pruchnika, mimo że doczepiono mu pejsy, nie jest symbolem żydostwa. Pejsy pruchnickiego Judasza to prowokacja, która psuje relacje polsko-żydowskie.” Nie uczynili tego i to zaniechanie będzie na trwale przypisane do ich nazwisk. Zawsze mogą to odpokutować, ale muszą się naprawdę wyrzec swoich dotychczasowych postaw i praktyk.

„Sąd na Judaszem”, jak dowiadujemy się z artykuły wyżej cytowanego, jest powszechnym zwyczajem w okolicach Pruchnika. I nigdy jak do tej pory nie wiązał się z żadnymi aluzjami do narodowości żydowskiej. Oto kilka innych cytatów z tego artykułu: „W Pruchniku odbył się sąd nad Judaszem, zakończony obcięciem mu głowy. W okolicznych wsiach też są Judasze, ale te się wiesza. Na przykład w Tuligłowach. - Nasze nie mają pejsów. To bardziej takie strachy na wróble, ale też staramy się, żeby jakoś ucharakteryzowane były. W tym roku Judasz miał ubrane damskie stringi i biustonosz - śmieje się sołtys Marian Mazurek. I tłumaczy: - Mamy tu taką mężatkę, matkę trójki dzieci, która poszła w tango, mocno piła. I to dlatego, taki przytyk do niej. W zeszłym roku Judasza powiesili przy domu takiego jednego, co to nie bardzo pracuje, a zamiast tego woli z piwkiem na ławeczce siedzieć. … Ci, którzy powinni w kukle zobaczyć siebie, traktują to jako żart. - W zeszłym roku sąsiad się śmiał, że zrobili z niego Judasza. A w tym roku ta pani żartowała sobie, że to przecież nie może być ona, bo ona już przestała pić. … Kiedy Krzysztof Sas, sołtys Tyniowic, słyszy o tuligłowskim Judaszu w stringach, obrusza się. - No my nie możemy sobie na takie niepoważne żarty pozwolić, bo nasz wisi zawsze na drzewie przy drodze wojewódzkiej. Widzi go każdy, kto przejeżdża przez wieś. Jest więc porządnie ubrany, w tym roku na szaro i czarno, w spodnie i koszulę. Nikt się nie dziwi. Każdy, kto jest wierzący, przecież wie, że to wielkanocna tradycja, że wiesza się tego, który zdradził Pana Jezusa – uważa Sas. (http://www.tvn24.pl)”

Okoliczni sołtysi potwierdzają pedagogiczną, prospołeczną i terapeutyczną funkcją „sądu nad Judaszem”. Potwierdzają również to, że pejsy doczepione Judaszowi są elementem obcym. Drodzy Pruchniczanie, kto wam podpowiedział te pejsy? Lepiej trzymajcie się od niego na dystans. Broń was Boże, podnosić na niego rękę. Powody są bardziej niż oczywiste. Dodam jeszcze, że p. Lewkowicz pojawił się w Pruchniku po otrzymaniu tajemniczego telefonu "od mężczyzny który się nie przedstawił", czyli po otrzymaniu telefonicznego anonimu.

Przypomnę jeszcze raz, film włączony w artykuł, przedstawiający pruchnicki „sąd nad Judaszem” A.D. 2019, jest krótką ale wierną relacją z tego wydarzenia. Nie słychać na nim żadnych haseł antysemickich. Judasz natomiast po raz pierwszy w historii podkarpackich „sądów nad Judaszem” ma pejsy. Jest to ogromny kontrast. Z jednej strony emocje tłumu wyraźnie odległe od wszelkich antysemickich nastrojów, zdecydowanie dalekie od polityki, czy jakichś obrachunków nacjonalistycznych, raczej luddyczne. Z drugiej strony pejsy, element prowokacji antysemickiej, a w zasadzie antypolskiej, element nowy i obcy.

Druga sprawa to oświadczenie Światowego Kongresu Żydów pojawiające się na końcu filmu, datowane na 21. 04. 2019, a więc trzy dni po Wielkim Piątku (19.04.2019). Owszem Internet umożliwia tak szybki przepływ informacji. Redaktorzy Expressu jarosławskiego i Gazety wyborczej bezproblemowo mogą przetłumaczyć na angielski i przesłać odpowiedni komunikat do biura ŚKŻ (WJC). Zastanawia jednak błyskawiczny proces decyzyjny w samym biurze i gotowość do podjęcia takiej właśnie decyzji. Tak jakby ktoś czekał na ten sygnał. Czy mamy zatem do czynienia ze zgodą na przyklejanie patologicznej facjaty społeczności żydowskiej wewnątrz organizacji żydowskich? Nie wiem. Ale takie wątpliwości się rodzą. Po pierwsze, sama wspólnota żydowska winna odpowiedzieć sobie na to pytanie. Po drugie, również nam, ofiarom takich prowokacji, ludziom odsądzanym od czci i wiary za rzekomy antysemityzm, wolno się nad tym zastanawiać.

---

tagi: antypolonizm  pruchnik2019  pejsy  oskarżenia o antysemityzm 

	Magazynier
	29 kwietnia 2019 10:35

14     1599    2 zaloguj sie by polubić