"Słowo" to raczej Jezuus Mesjasz, który przyniósł ludziom Słowo Boga.

Maryja Panna w Objawieniach od 9 do 12 grudnia 1531 r.,   na wzgórzu Tepeyac, nieopodal Mexico City,  wybudowanemu na ruinach Tenoctitlan, przedstawiła się Juanowi Diego jako "Matka Słowa".

i'm sorry. To nie było w Objawieniach w Guadelupe, ale w rwandyjskim Kibeho (Matka Słowa)

http://stanislaw-orda.szkolanawigatorow.pl/matka-sowa-z-rwandyjskiego-kibeho

Za duzo tekstów napisałem i zaczyna mi się kićkać.

Jestem to w końcu imię Boga. Właśnie z głoszeniem tego mamy w sumie największy problem: że w oderwaniu od Boga nie istniejemy. Żyjemy, owszem, przynajmniej chwilowo, ale nie istniejemy. 

Taki wierszyk trochę w temacie.

Modlitwa Ockhama

na podstawie obrazu Matki Bożej Pocieszenia w Nowym Sączu

Maria z wielkim uchem

Wzięła trochę szynki.

Brzemienna z tym brzuchem

Idzie do kuzynki.

Spotka jeszcze wiele

Wędrówek. Niechciana,

W nóg swoich kościele

Będzie słuchać Pana.

Nożykiem odcina

Prawdę od dialogu,

Ta młoda dziewczyna -

- Matka Słowa w Bogu.

Słuchanie i brzytwa,

Słuchanie i wiara,

Milcząca modlitwa,

Intymna ofiara.

*

Przypomnij jakie. 

Serce to siedlisko rozumu, a nerki (głębokich) uczuć.

Rozum zaś to poznania i wola. W XVII w. gdy Król dziejów przemówił do św. Małgorzaty Alacoque pisarze katoliccy, np. św. Stanisław Papczyński, eksponowali sprzężenie wolnej woli i rozumu w sercu. Ale dziś czas by podkreślić jeszcze jedno znaczenie serca. Serce to scalenie władz duchowych ze zmysłowymi i cielesnymi. W wymiarze łaski to przestrzeń pojednania stworzenia ze Stwórcą, powrotu.   

Pięknie napisane, duży plus.

Ostatnio przeczytałem świetną definicję miłości - kochać to znaczy chcieć żeby ktoś był(istniał), sądzę, że to pięknie wskazuje najgłębszą istotę miłości.
Istotą Boga jest to, że on JEST, a Bóg jest Miłością.

Ja jedynie piszę o powszechnym dzisiaj "odczytywaniu" serca jako siedliska uczuć - trzeba pamiętać czytając Biblię, że wtedy to inaczej rozumiano.

To trzeba przypominać. Sentymentalizm i romantyczny emocjonalizm zostały stworzone na zamówienie 'olimpijczykow' w odpowiedzi na bilijne pojęcie Serca i objawienie Serca Chrystusa. 

No właśnie niekoniecznie. Istnienie jest nam dane. Od Boga. Możemy z niego zrezygnować. I nader często rezygnujemy. Co gorsza, żyjemy w świecie, który neguje istnienie istnienia jako takiego. Stąd m.in. rozważania, całkiem na poważnie, czy np. AI może zastąpić człowieka? Nie może, i to jest oczywiste. Ale jeśli nie wierzy się w istnienie?

Polecam Etienna Gilsona Byt i istota. Gdyby istnienie Stwórca chciał cofnąć, nie byłoby piekła. Gilson pisze o tym filozoficznie podstawie pism św. Tomasza i scholastyków, ale sprawa jest rozwojowa i sięga eschatologii. 

"Nabożeństwo do Najświętszego Serca wyrosło z nabożeństwa do Świętych Ran, w szczególności do Najświętszej Rany w boku Jezusa. Pierwsze przejawy kultu Najświętszego Serca Jezusowego można znaleźć w XI i XII wieku w żarliwej atmosferze klasztorów benedyktynów lub cystersów...

Bernard z Clairvaux (zm. 1153) powiedział, że przebicie boku Chrystusa ujawniło Jego dobroć oraz miłosierdzie Jego Serca dla ludzkości."

Oczywiście. Ale tylko przez rozum mamy z tymże Absolutem kontakt świadomy. W tych zawiłościach mieści się wiele prawd o świecie, m.in.istnienie mężczyzny i kobiety, a nie tylko jednej płci. Natomiast sęk nadal leży w tym, że nasza cywilizacja zanegowała istnienie jako takie. Nie przyjmuje go do wiadomości i nie zastanawia się na nad nim. Trudno mówić o życiu wiecznym, jeśli przez życie rozumiemy wyłącznie życie biologiczne/materialne.