Opatrzność. Sam dżwięk tego słowa "obraża" Bartosiaka. Nie warto z nim gadać.

Dzięki!

Bo wciąż nie bardzo rozumiałem decyzję Piłsudskiego, który napisał list z dymisją (to prawda jak rozumiem?) oraz zawinął się z pod Warszawy.

Teraz można odnieść wrażenie że zarówno Piłsudski jak i Żeligowski i pewnie paru innych miało swoją koncepcję bitwy Warszawskiej nie polegającej bynajmniej na jej bronieniu. Nie owijając w bawełnę, po prostu byli gotowi do niesienia płomienia rewolucji. Nie otrzymawszy jednak takich wytycznych od swoich protektorów zajęli pozycje wyczekującą. Nie chcieli walczyć za Polskę  bądąc gotowi do szybkiej zmiany frontu.

w jego psychice tkwiła głęboka skryta niewiara. Generał nie był pewien i miał wątpliwości co do przeciwuderzenia grupy Naczelnego Wodza znad Wieprza i obrony 5 armii gen. Sikorskiego pod Modlinem

Piłsudski (ani tym samym Żeligowski) nie został powiadomiony że wyższe czynniki postanowiły jednak zatrzymać Trockiego z jego rewolucją. I tym samym Piłsudski nie wiedząc co czynić przyjął postawę wyczekującą zabezpieczając się na oba rozwiązania. Był gotów czekać do końca. Gdy wynik starcia oraz najwyraźniej koncepcja jego promotorów stała się jasna, ruszył ale o co i z kim naprawdę walczy nigdy nie zapomniał.

Tak może gadać tylko polski ziemianin, który nadto ciął jeszcze sowietów z siodła w 1920. Redukcja do realnego istnienia.

Ten list to kokieteria. Chciał żeby go prosili na kolanach przez tydzień, a potem nosili w lektyce jako zadośćuczynienie za bunt. Przecież Dmowski był po to, żeby robić dla niego tło.

Sztab miał te dane. Ale na odcinku Radzymin Wołomin nawarstwiły się trzy dywizje ruskich zakatrupiorów. I to były te dane. Tam mieli koncentrację. 

A tak swoją drogą, bo w sumie tego nie wiem, jak to się stało że Naczelny Wódz alias Piłsudski nie dowodził obroną Warszawy zamiast Hallera? Czy to prawda że  Armia Piłsudskiego (ta mająca uderzyć z nad Wieprza) była najsilniejsza? Czemu była tak daleko na płd. mimo że przecież był ten doskonały wywiad i generalnie Ruskie szły z północy z tego co tu czytam. Owszem Stalin gdzieś tam szedł bardziej od południowej strony ale przecież musieli wiedzieć że nie da rady dołączyć do bitwy a w takich okolicznościach zawsze lepiej było naszym się połączyć by tym łatwiej zniszczyć armię Kamieniewa co przesądzało sprawę i było to jasne dla każdego.

Jakie właściwie były siły Hallera w stosunlku do Piłsudskiego i Sikorskiego? Bo tak luźno patrząc na ówczesną sytuację i kto czym dowodził to właściwie nie mieliśmy szans:

Piłsudski się gdzieś zawinął. Sikorski bawił się chyba w jakieś podchody niczym Żeligowski. No i jeszcze wielki wódz Rydz Śmigły...  A w samym środku z jakimiś jak się wydaje dzisiaj niezbyt mocnymi oddziałami Haller i Latinik na najtrudniejszym odcinku mającym bronić stolicy.

Po czym pada takie zdanie

w jego psychice tkwiła głęboka skryta niewiara. Generał nie był pewien i miał wątpliwości co do przeciwuderzenia grupy Naczelnego Wodza znad Wieprza i obrony 5 armii gen. Sikorskiego pod Modlinem

które patrząc na rozłożenie ówczesnych sił brzmi niemal jak jakiś plan zagłady. Wystarczyło że słabe siły Hallera ulegną Ruskom i mamy pretekst by najlepsze oddziały zostały unieważnione. Może się mylę ale to teraz wygląda jakby ktoś zrobił naprawdę dużo by słabe siły Rusków dostały swoją jedyną szansę na zderzenie się z maksymalnie najmniej wymagającym przeciwnikiem.

Taki układ sił więc tym bardziej zdaje się sugerować istnienie tajnego planu dającego szansę Ruskom. Ciekawe kto tak porozmieszczał nasze wojska, trochę to wyglada na żarliwą oddolną inicjatywę Piłsudski & PPS company. Podobnie jak w przypadku Niewiadomskiego. Wysiłki te nie zostały jednak jakoś docenione. Plan zajęcia Polski przez Czerwonych nie wypalił gdyż nie dostał wyższej apropaty podobnie jak Noc Długich Noży po zabójstwie Narutowicza. Ale naprawdę, wygląda na to że Piłsudski był niczym Trocki (już chyba nawet robiłem to porównanie). Zaraz natychmiast. Wyrżnąć i zaprowadzić przykładową polską republikę rad.

Wielu. Przeczytaj tę książkę, choćby same przypisy. Dokumentów archiwalnych tyle że nie potrafię tego ogarnąć. W bibliotece narodowej znajdziesz ją. 

Czy ja wiem czy należy tak lekko do tego podchodzić. Ja napewno się tym nie zajmę ale jeśli pan zrobiłby jakąś mini analizę kto czym dysponował przed Bitwą to chyba wystarczyłoby w zupełności. Ja w każdym razie w prostym wpisie na wiki widzę znanych mi z tutejszych wpisów bohaterów, których można zasadniczo nazwać kliką Piłsudskiego. Wszyscy oni się gdzieś wygodnie rozsiedli tak by zminimalizować swoją szansę na kontakt z Ruskimi. Piłsudski, mimo swojego ego zostawia Hallera jako dowodzącego. W sam raz by to on był odpowiedzialny za porażkę. Tym bardziej że sam Naczelny Wódz gdzieś sobie wyjeżdża wcześniej złożywszy listowną dymisję ze swojego stanowiska. Która dopiero ma zostać ujawniona po porażce właśnie. Ot umywa ręce, porażka będzie zasługą innych. Wszystko stanowi wręcz narzucającą się całość. Inny kumpel Piłsudskiego Żeligowski ewidentnie zna plan i bawi się z Hallerem. Nie no, co to za rozkaz: „stań w środku między tym co mówię ja a co mówi Haller”. Kpina jakaś, nikt mi nie wmówi że Żeligowski miał jakieś wojskowe wątpliwości. Że ludzie zmęczeni czy tam że młode chłopaki są. Ten rozkaz mówi wszystko: ma to w dupie. Tym bardziej że jak sam pan pisze Haller i Latinik byli zdecydowani, mieli dokładne informacje, wiedzieli czego chcą co dostrzegł sam Pogonowski. I jeszcze ta kropka nad i: w psychice Żeligowskiego jest wątpliwość czy Piłsudski i Sikorski ruszą tyłki. Czego chcieć więcej? To była próba wrobienia Hallera w wielkie gówno.

Jaki był dokładnie scenariusz trudno stwierdzić. Są dwie opcje. Albo wszyscy oni wycofują się w jakiś sposób otwierając Polskę na Czerwonych albo sami pokonują przeciwnika by gloria chwały i automatyczne wojskowe rządy przypadły właśnie im. Ta druga opcja wydaje się jednak być niewiarygodna zważywszy dymisję Piłsudskiego oraz niemożliwą raczej opcję walki z braćmi w idei zwłaszcza że gdzieś tam na czele przeciwnika stoi idol Piłsduskiego Lew Trocki.

Wszystko było gotowe na przyjęcie ale ludzie, o których może napiszę, postanowili inaczej.

No niemal się go pozbyli ;)

Jeszcze jeden argument za istnieniem planu wrobienia Hallera oraz przegrania Bitwy Warszawskiej: Przecież ten rajd Rusków był samobójczy tak naprawdę. Bitwa została wygrana dzięki, jak to widzę, jakiemuś odpryskowi wojsk polskich. Nie użyto niczego poważnego np. artylerii zgromadzonej w Warszawie. Dlaczego u licha stolicy broniły jakieś gołowąsy?  Ruskie nie miały żadnych szans i musiały to wiedzieć.

No chyba że ...

To właśnie o czym piszę. Dostali cynk. Szybki rajd przez Radzymin. Dziura w Nieporęcie. Jakaś młodzież na obronie. Wprowadzający chaos Żeligowski. To tylko dawało im szansę: te krety Piłsudskiego. I cynki od niego. Może właśnie tym się zajmował gdy tak sobie zniknął.

A gdy okazało się że plan nie wypalił zebrali się tak szybko że Piłsudski znad tego swojego Wieprza już nawet dogonić ich nie mógł.

To był ewidentnie rajd na taki jeden strzał. Wiadą do Warszawy i pozamiatane a jeśli nie to szybka cofka.

Bardzo ciekawe rozważania, ale proponuję spojrzeć na Bitwę Warszawską tak, jak abp Teodorowicz:że to był realny cud. Z tego punktu widzenia zachowania poszczególnych "dowódców naczelnych" stają się niejako drugoplanowe. Piłsudski był amatorem, który nie dowodził w IWW dużymi związkami taktycznymi a jedynie "asystował". Został "Naczelnym Wodzem" dużej armii  w sytuacji, gdy IWW się kończyła. Więc wyzwania nie wydawały się wielkie. Sukces wyprawy kijowskiej był mentalną pułapką, bo Ukraińcy poszliby raczej z diabłem, niż z Polakami.

W chwili, kiedy ruszyła ofensywa bolszewicka, linia frontu była rozciągnięta na 700-900 km a na niej podobno zaledwie 100-200 tysięcy polskiego wojska. Reszta w tym momencie była w "przegrupowaniach" na zachód od linii frontu. A uderzyło ok. 700-900 tysięcy hordy ,mającej aż 5 mln w rezerwie. Różnica potencjałów była porażająca od początku i "naczelni wodzowie" mogli tylko bezsilnie patrzeć, jak "mniejsi generałowie" próbowali "łapać wodę durszlakiem". Bolszewicy ruszyli 15 maja i w 90 dni pokonali licząc od Homla do Warszawy - 765 km. Na to nie było mocnych i nie dziwi mnie,że kiedy Tuchaczewski podchodził pod Warszawę to tzw. Naczelne Dowództwo, które, jak widać, co najwyżej się tolerowało, mogło sądzić,że nadchodzi "ostatnia godzina" na Państwo i na nich. Nawet "francuski geniusz" nie miał żadnej koncepcji.

Polskę uratowali ci Żołnierze, co przejęli radiostację bolszewicką, premier Witos, który zwołał chłopskie pospolite ruszenie w liczbie niemal miliona , węgierskie dostawy amunicji i..Obrońcy Lwowa, którzy trzymali część sił bolszewickich z dala od Warszawy. To była jedna wielka improwizacja a naczelne dowództwo zaczęło sobie wyrywać zasługi PO  Bitwie Warszawskiej, kiedy już Matka Boska zrobiła za nich 99,99999999% roboty.

Kiedy przeczytałam,że plan operacji kijowskiej na polecenie Józefa Piłsudskiego- zawodowego konspiratora rewolucjonisty opracowali tacy stratedzy jak: Julian Stachiewicz z wykształcenia filozof, Bolesław Wieniawa Długoszowski - lekarz i Stanisław Radziwiłł - pruski porucznik, to pozbyłam się wszelkich złudzeń. Tylko cud mógł był nas uratować. I uratował.

Tak zncznie lepiej. Ja tez griluje dr B ale bez wulgaryzmow. Nadto on nie jest chucpiarzem. Jest agentem brytyjskich wplywow. Chodzi tu znowu o utrzymanie nas w gotowosci do smierci na barykadach i w niewiedzy gdzie jest faktyczny front.

No nie wiem,  czy lepiej...

...  ladnie i elegancko  to  mozna  grilowac  do  tzw.  u***nej  smierci...  ale  niech Panu  bedzie.

No coz...

... zatem - grilujemy jak umiemy... i  mozemy  !!!

Mnie jest bardzo trudno zachowac szacunek do osoby i unikac argumentow ad personam,  zwlaszcza osoby tzw.  publicznej,  bo prywatnej to zupelnie inna kwestia...

... a  Bartosiak jest osoba publiczna,  co  prawda od niedawna,  ale  jest... i do tego  wyjatkowo  niedouczona  kreatura. 

Tak jeszcze szukając czego innego natknąłem się na to:

Złamana „Rewolucja”

12 sierpnia 1920 r. radiowywiad przechwycił wielostronicowy telegram bolszewickiej 16. Armii – rozkaz operacyjny. Musiał być ważny, gdyż użyto w nim nowego szyfru o kryptonimie „Rewolucja”. Już samo to było dowodem, że wróg szykuje wielką operację, dotąd bowiem każdy z frontów używał innego klucza szyfrowego. Ujednolicenie kodu oznaczało, że wszystkie walczące przeciw Polsce armie zostały podporządkowane Michaiłowi Tuchaczewskiemu.

Do pracy nad złamaniem „Rewolucji” usiedli porucznik Kowalewski i profesor Stefan Mazurkiewicz. Nowy szyfr był o wiele trudniejszy niż poprzednie. Występował w grupach sześciocyfrowych, które należało podzielić na grupy trzycyfrowe i określić kluczową dla jego złamania cyfrę środkową. Dopiero w ten sposób można było znaleźć właściwy, dwucyfrowy klucz. Plansza do odczytywania kryptogramu przypominała składającą się ze stu pól szachownicę. Każdej parze cyfr przyporządkowane było na niej jedno pole będące odpowiednikiem litery lub sylaby.

Kowalewski i Mazurkiewicz, świadomi, że decydują się losy Polski, złamali szyfr w ciągu godziny. Rozkaz mówił o natarciu na Warszawę od północnego wschodu, jednak stosunkowo niewielkimi siłami. Do Belwederu natychmiast został wysłany goniec z nieprzetłumaczoną jeszcze depeszą, gdyż Józef Piłsudski zdecydował, że dla zaoszczędzenia czasu przeczyta tekst po rosyjsku.

Tutaj całość

Naprawdę ciekawe. Już 12 sierpnia jasne jest że uderzenie będzie szybkie i przeprowadzone niewielkimi siłami. Czemu jednak Czerwoni zdecydowali się na takie coś, skoro właściwie taka operacja była bez szans? Nasze siły dużo większe. Pierwsze, oczywiste narzucające się wytłumaczenie to że wiedzieli że nie ma już właściwie możliwości zdobycia Warszawy w klasycznej operacji i zdecydowali się (jak wyżej zasugerowałem) na szybki rajd, atak z zaskoczenia, jako jedyne co im zostało. Dalej jednak była to właściwie misja samobójcza. Zbyt małe siły w stosunku do naszych.

Ale ciekawsze rzeczy dzieją się po naszej stronie. 12 sierpnia jest tym samym dniem kiedy Piłsudski składa dymisję i wycofuje się z pola walki. Jeszcze kilka dni wcześniej był świadkiem czy też nadzorował powstawanie planu Rozwadowskiego by teraz nagle złożyć rezygnację i przestać odpowiadać za obronę Warszawy. Ale dlaczego u licha, skoro miał właśnie jak na dłoni łatwą możliwość powstrzymania tego ataku. Wszystko było już jasne a słabe siły Czerwonych wręcz zachęcały do zgarnięcia wiecznej sławy obrońcy Warszawy. Co jednak robi Wódz? Zmywa się. Dostaje depeszę i zmywa się. Ciekawe czy i do kogo i kiedy dotarła ona jeszcze.

Naprawdę ciężko znaleźć inne wytłumaczenie tych zdarzeń niż to co wyżej zasugerowałem. Żeligowski miał być koniem trojańskim w obozie Hallera. Piłsudski, Sikorski i Rydz Śmigły oddalili się, tak by Haller został zupełnie sam ze swoimi, niskiej jakości oddziałami jak wynika z zaprezentowanego wyżej opisu zdarzeń. Żeligowski jawnie sabotował rozkazy Hallera. Dodatkowo doprowadził do powstania dziury w NIeporęcie, przez który miał iść ruski atak, do którego szczęśliwie nie doszło dzięki Pogonowskiemu.

To była jednyna możliwość by ten  Rajd Czerwonych miał sens. Ich dowództwo musiało wiedzieć że nasze siły są przeważające i zdawanie się na szczęście, że akurat trafi się na jakąś lukę w obronie to proszenie się o solidnego łupnia. Tylko jakieś przekonujące informacje mogły skłonić ich do takiego przedsięwzięcia. Wiedza że nie napotkają na rzeczywisty opór. Na jakiej zasadzie zakładali że nasze główne siły rozłożą się gdzieś z dala od głównego celu? Skąd wiedzieli że Radzymin i sąsiedni Nieporęt będą naszym miękkim podbrzuszem? Co sądzić o działaniach Żeligowskiego, który JAK WSZYSTKO NA TO WSKAZUJE, miał doskonałe rozeznanie w sytuacji i JEGO PSIM OBOWIĄZKIEM BYŁO NATYCHMIASTOWE wykonywanie rozkazów Hallera, który wiedząc to samo kazał koncentrować obronę w tamtym regionie.

Nie dziwne że Pogonowski odniósł wrażenie że Haller i Latinik wiedzą co robią. Bo oni wiedzieli. Mieli wszystkie najważniejsze informacje. Tak samo jak Żeligowski, który obronę jawnie sabotował.

Naprawdę. Ja nie widzę tu innego wytłumaczenia. Piłsudski & Company planowali oddać Warszawę Czerwonym.

Sorki ale jeszcze jedno przyszło mi do głowy. Czyli ci zasr... Litwini. Zaraza, która dopadła Polskę. Jagiellonowie. Radziwiłłowie. Piłsudski czy jego inne wcielenie: Czesław Miłosz. Ludzie z mózgami, których Polak nie pojmie i lepiej by nie pojmował. Ale kto wie czy właśnie z tego powodu tak świetnie zawsze się tam znajdowali Angole począwszy podobno od potomków Harolda Godwinsona, który zginał pod Hastings. To byłaby starożytna historia aczkolwiek zdaje się Jagiellonowie czuli jakieś pokrewieństwo z Angolami.

Przy czym dzisiaj historia zdaje się dopisywać ostatnie akpity tej opowieści. Kiedy Litwa stała się jedną wielką bazą wojenną USA a jej tzw. rząd w swojej służalczości Ameryce  przebija zdecydowanie nasz polski. Już tam jakiś żywy łańcuch robią do Białorusi i generalnie są najbardziej krzykliwi w regionie. Może mają swoje marzenia sięgające Jagiellonów? Kto ich tam wie, znów z angolskim poparciem wszystko jest możliwe.

Też się nie zgadzam. Litwinem był również Woyniłłowicz, Korwin-Milewski, Mackiewicz, cały zastęp żubrów wileńskich, ludzi którzy skutecznie pacyfikowali rewolujcę w 60 latach 19 w., Marian Zdziechowski, bł. Michał Giedroyć, bł. Michał Sopoćko, cały zastęp uczonych ze Stefana Batorego. 

Ja naprawdę nie widzę żadnej różnicy. Nie wiem czego trzeba więcej.

Piłsudski ewidentnie rozgrywał swoje kampanie wojskowe metodą Stalina: niech chłopaki giną masami za sprawę. Każda taka śmierć jest tym czego wymaga i lubi rewolucja. Tak samo wałkowane tutaj jakiś czas temu morderstwo Narutowicza. Które wtedy wydało mi się czymś w rodzaju gierki, odsuwanego na boczny tor, napalonego acz dyzmowatego rewolucjonistę. A teraz jawi się jako jedno wielu bardzo podobnych ogniw w łańcuchu działań Piłsudskiego.

Który po prostu walczył za Czerwoną sprawę. PPS Frakcja Rewolucyjna. Patrząc w ten sposób wszystko staje się proste i nie trzeba skomplikowanych tłumaczeń. Dorabiania teorii.

Bitwa Warszawska. Przecież tutaj NIE DA się tego zinterpretować inaczej. Nawet nazwa szyfru dostała miano „Rewolucja”. Jak rozumiem nadane przez Rusków. Ale gdzie ta Rewolucja? Chłopaki szykują się do skoku na Warszawę więc chyba właśnie tam? Ale dlaczego Rewolucja? Słowo rewolucja kojarzy się z jakimś powstaniem, wewnętrznym przewrotem. Oddaje dokładnie to co miało się wydarzyć. Porażkę, upkorzenie Hallera, chaos w Warszawie, w której pewnie już niektórzy czekali na odpowiednie hasło. Podczas gdy wszystkie nasze pozostałe wojska były pod kontrolą Piłsudskiego.

To był dokładnie jego styl. To samo miało mieć przecież miejsce po zamachu na Narutowicza! Już wszyscy czekali by rżnąć i zaprowadzać rewolucję. Tym samym był też przewrót majowy. Zamach stanu przecież! Atak na polskie władze. Piłsudski po prostu w końcu dopiął swego. Używając swojej metody. Aczkolwiek dopiero gdy zaakceptował warunki głównych rozgrywających.

Ale wystarczy przeczytać tekst, który kiedyś tutaj przytoczył pan Orda że sanacja była jedynie miękkszą wersją bolszewizmu. Władzę przejęli masoni. Żydzi majątki. Drobniejsze i średnie ziemiaństwo było niszczone. Przemysł i reszta gospodarki znalazła się pod kontrolą obcych.

To tworzy ciąg. Aczkolwiek i tak taki Narutowicz czy Bitwa są jasne same w sobie. Piłsudski zorganizował mord Narutowicza. Piłsudski stworzył plan przegrania Bitwy i oddania Warszawy Ruskom. Fakty mówią za siebie. Jeśli ktoś się upiera przy innej wersji to ja już nic na to nie poradzę.

Inny sponsor. Nawet w jakiś sposób zgadzam się. To jest wytłumaczenie dlaczego nie powiódł się plan przegrania Bitwy oraz potem kombinacja z Narutowiczem. Jestem jednak przekonany że Piłsudski nie postrzegał tego w ten sposób. On dogadywał się z Czerwonymi bo był przekonany że działają razem.  W roku 1920 można było sądzić że Rewolucja właśnie się rozkręca i nabiera pędu. Dzialo się właśnie to o czym Piłsudski się o dawna się uczył że nadejdzie, w czym też się szkolił, czy też o czym wreszcie pewnie marzył. A przede wszystkim aktywnie uczestniczył. Działania Piłsudskiego były kluczowe jeśli chodzi o jej postęp. To on przecież walnie przyczynił się do porażki Denikina. To on pewnie (przyznaję że nie znam tej historii ale nie może być inaczej) też uniemożliwił Petlurze stworzenie Ukrainy, której posiadanie przez Bolszewików było kluczowe. Słowem działał ręka w rękę w Czerwonym w imię swojej idei. Zajęcie Warszawy nie było oczywiście dla niego żadną zdradą. Było jego zadaniem. On był agentem, który działał w trudnym terenie i musiał zmierzyć się z trudnym zadaniem. Naprawdę, ta jego wiara w swój geniusz teraz jest całkiem uzasadniona. Gdyby na drodze mu nie stanęła wyższa koncepcja głównych rozgrywających to dopiąłby swego.  I trzebaby wtedy naprawdę docenić czego dokonałby. Przecież to było prawdziwie genialne: Doprowadziłby do zwycięstwa Rewolucji rękoma jej wrogów. Polacy przecież ostatecznie wspomogli Bolszewików. I tylko być może faktycznie coś niemal jak cud nie sprawiło że nie dokonał tego w samej Polsce.

On. Garstka ruskiej Kawalerii, Żeligowski, oraz już czekający w stolicy PPSowscy chętni do niesienia Rewolucji.