… rzecz jasna tylko w moich marzeniach.

Tytułem wstępu proszę o plusy dodatnie za darmowe tłumaczenie, które dalej w tekście.

Poniżej przemówienie sędzi Amy Coney Barret w Senacie USA na rozpoczęcie przesłuchania (przypominam: żeby pokazało się tłumaczenie na polski, trzeba kliknąć funkcję Ustawienia, następnie Napisy, potem Przetłumacz automatycznie, w końcu Polski): 

https://youtu.be/n-l024mGNRs

Tego przemówienia nie będę tłumaczył. Przede wszystkim jest dyplomatyczne. Nieco sztywne. Nic innego powiedzieć nie może. Dalej w tekście tłumaczenie wystąpienia Teda Cruza z partii republikańskiej.

Publiczne przesłuchanie Amy Coney Barret przez senatorów trwające już od 3 dni daleko w tyle pozostawia mityczny, prawie dwumiesięczny z okładem pościg szeryfa Pata Garreta za młodocianym swawolnikiem Billy'm Kidem (1881 r.), łącznie z ich wyczynami. Trudno nawet o jakąś bliższą analogię. Albowiem to sędzia Amy Coney Barret jest tu obiektem polowania, tak jak kiedyś nim był Billy the Kid. Ale Billy był młodym bandytą, zaś szeryf Garret reprezentował prawo. Tu prawo reprezentuje p. Amy Coney Barret, jest nie tylko sędzią sądu referendarskiego (Court of Appeal), ale również autorką znakomitych artykułów na temat konstytucji, jest wybitnym szkolarzem, teoretykiem prawa, reprezentują filozofię prawa zmarłego w 2016 r. sędziego Antonina Scalii, którą można nazwać ortodoksyjną, czyli odtwarzającą oryginalne intencje autorów konstytucji amerykańskiej. Nikt dziś nie ma wątpliwości, nawet lewicowi demokraci, że filozofia przeciwna, jakoby demokratyczna, odchodzi od intencji oryginalnych, wręcz szczyci się nowatorską, rewolucyjną interpretacją konstytucji. Reprezentowała ją sędzia Ruth Bader Ginsburg, broniąca tzw. amerykańskiego stylu życia, zmarła we wrześniu tego roku, którą zastąpić ma Amy Coney Barret.

W czasie tego przesłuchania senatorowie z partii demokratycznej usiłują wsunąć się w buty i kaburę Pata Garreta, a może raczej demon, który wodził Billy'ego Kida po bezdrożach rozboju, podsunął im myśl, by przyjąć pozę obrońcy prawa ścigającego podstępnie ukryte przestępstwo w rozstrzygnięciach i słowach p. Barret, zwolenniczki konserwatywnej wykładni konstytucji amerykańskiej, tzn. zgodnej z intencją jej autorów (interpretacji promowanej przez mentora p. Barret, sędziego Antonina Scalię, zmarłego w lutym 2016 r., we śnie, po udanym polowaniu w Texasie), praktykującej katoliczki. Rzecz jasna, daleko demokratom do szybkości i celności dawnych rewolwerowców, ale nie o celność „strzałów” tu chodzi. O co natomiast chodzi? O znaną nam z polskich mediów, zwłaszcza z Gazety wyborczej, sofistykę podejrzliwości, która każdy „niepokój moralny”, każdą rzekomą niedoskonałość osoby reprezentującej Kościół i patriotyzm, interpretuje jednoznacznie jako dokonane już przestępstwo i żąda kary wraz z jej natychmiastową egzekucją. Chodzi tu zatem o prymitywne wystawienie p. Barret na ostrzał mediów, chodzi o podanie tonu i tematów do smagania jej biczem „opinii publicznej”, przede wszystkim za rzekomo planowany zamach na bastiony amerykańskiego „stylu życia”, przede wszystkim na precedens w sprawie Roe vs. Wade (wyrok dopuszczający aborcję na życzenie). Bo jak zauważa pewna komentatorka sprawa ta nie skończy się wraz z przesłuchaniem. Demokraci i ich media zrobią wszystko by pogrążyć sędzię Barret, tak jak to próbowali uczynić w tym roku z sędzią Brettem Kavanaugh i sedzią Clarencem Thomasem w 1991 r., którym usiłowano wmówić seksualne nadużycia. Wystudiowana uprzejmość i życzliwość wobec ofiary jest zwykle przykrywką wrzącego szamba, które ma wkrótce być wylane na nią.

Ale p. Barret nie jest bezbronna. Jest czujna i przytomna. Na pytania standardowe udziela standardowych odpowiedzi. Jeśli pytania wykraczają poza standard, udziela odpowiedzi rzeczowych acz wymijających, nie angażuje się w polemikę, ani w przesadną defensywę. Jest mistrzynią ostrożności procesowej. Inaczej być przecież nie może. W jakimś dawnym programie tv p. Michnik skomplementował p. Jurka, że mówi mało, ale smacznie. Podobnie i p. Barret. Unika pułapek zastawianych nawet przez republikańskich senatorów, takich jak próba ze strony senatora Hawley'a wciągnięcia jej w kampanię przeciw Bidenowi, w formie pytania, czy w hipotetycznej sytuacji, w której wiceprezydent załatwia lewe kontrakty dla członka swojej rodziny u obcych oligarchów hipotetycznie nie narusza on konstytucji. No i zgadnijcie, mili państwo, co odpowiedziała p. Barret? Mianowicie, że jako sędzia nie zajmuje się sprawami hipotetycznymi ... Bez komentarza.

Nominacja damy na stanowisko sędziego Sądu najwyższego USA, matki 7 dzieci, w tym dwójki adoptowanej z Haiti, to bardzo dobre posunięcie. Na mężczyznę łatwiej rzucić podejrzenie o nadużycia seksualne, alkoholizm itp. Może się mylę, ale zakładam, że cała kariera p. Barret, a zwłaszcza ta nominacja, to dobrze przygotowana akcja biznesmanów, senatorów i kongresmanów, i ludzi takich jak sędzia Antonin Scalia, z kół zbliżonych do Trumpa, rozpoczęta długo przed wyborami prezydenckimi w 2016 r. Majstersztyk. Tak się robi politykę.

Zobaczymy jakimi granatami gang medialny obrzuci p. Barret po przesłuchaniu. Stawiam na zarzut wyżej wymieniony, czyli atak na tzw. swobody obywatelskie w postaci zabijania bezbronnych i bezgłośnych, ale możliwy jest również zarzut o nietolerancję i prześladowanie za poglądy (np. oblała studentkę/studenta, która/ry nie zgadzała/ał się z jej poglądami, albo po prostu była/był czarnoskóry, względnie lesbie lub homo; zarzut wyssany nie powiem skąd, bo ostrożność procesowa p. Barret z pewnością nie ogranicza się tylko do Senatu USA). Być może handel dziećmi (adopcja z Haiti z pomocą pośrednika, który się skompromitował) i przemoc domowa (dała po pupie swoim dzieciom, jak się wkurzyła, że niby znajdzie się świadek jej niby gniewu). Zgaduję być może naiwnie, ale razem modlę się o ducha męstwa i rady dla p. Barret, jej męża i dzieci.

W podtytule wymieniam nie jednego/jedną katolika/liczkę, ale katoli en mass. Rzecz jasna to przesada. A jednak jest coś na rzeczy. Sędzia Sacalia, mentor p. Barret, jest określony w wikipedii jako „devout Catholic” (pobożny, oddany katolik). Sędzia Kavanaugh wywodzi się ze środowiska irlandzkich katolików, jest wychowankiem jezuickiej szkoły średniej, w zasadzie Collegium przygotowawczego (do studiów akademickich).

P. Barret (odtąd ACB) wtóruje i wspomaga ją w czasie przesłuchania senator Ted Cruz (TC; Cruz po hiszpańsku to krzyż), jego szwagier bodajże jest misjonarzem, chyba wyznania baptystycznego. On sam jest synem uciekiniera z Kuby i pół-Włoszki i pół-Irlandki. Jest Baptystą co prawda. Jakby inna wersja Micheala Pence'a. Wypowiada się jednak z dużym szacunkiem o katolickiej wierze p. Barret. Przede wszystkim jest ważną postacią w teksańskiej partii republikańskiej. W 2013 r. był rozważany jako kandydat republikanów na Prezydenta USA. Czyli należy do lobby protrumpowskiego. Był rywalem Trumpa, ale przyjął jego pierwszoplanową rolę. W tym roku wydał książkę One vote away (wolne tłumaczenie: O jeden głos za daleko), w której pokazuje znaczenie decyzji Najwyższego Sądu USA, decyzji zapadających zwykłą większością głosów, czyli jednym głosem (5 na 4; Sąd Najwyższy może składać się tylko z 9 sędziów).

Przesłuchanie wykorzystuje do grillowania demokratów. Chilli i soli nie żałuje. Tak to się robi w Stanach. Nie może być inaczej. Cruz jest wszak pierwszoliniowym harcownikiem republikańskim. I tu mamy być może najbliższe podobieństwo do szybkocelności Billy'ego Kida. Cruz ma świetne oko. Nie pudłuje. Litości dla adwersarzy nie ma. 

Drugiego dnia przesłuchania zaczął od trzech szkolnych pytań do ACB, po czym wygłosił pół-godzinną mowę. Oto całość rozmowy z ACB i duży fragment jego komentarza. Streszcza w nim tezy swojej najnowszej książki (przypominam: żeby pokazało się tłumaczenie na polski, trzeba kliknąć funkcję Ustawienia, następnie Napisy, potem Przetłumacz automatycznie, w końcu Polski):

https://www.youtube.com/watch?v=IFRIUwhKo7U

Oto tłumaczenie obszernego fragmentu:

„TC: Moje gratulacje z racji wytrwałości w czasie procedury przesłuchania. Jednocześnie

sądzę, że jest bardzo dobrą rzeczą, że dotarliśmy do szczytowego momentu przesłuchania. I mamy za sobą najlepszych i najskuteczniejszych przesłuchujących z partii demokratycznej. Wiele mówi to, że razem wzięci mieli bardzo mało pytań do pani. Dosłownie nikt nie zakwestionował pani kwalifikacji, które są bez skazy, ani pani dokonań, ani sposobu pani życia. Pani osiągnięcia akademickie i sędziowskie mogą być źródłem wielkiego poczucia satysfakcji. Zacznę od pytania. Dlaczego pierwsza poprawka o wolności religii jest tak ważna?

ACB: Jest powszechnym przekonaniem, że autorzy konstytucji i ci, którzy ją ratyfikowali, bronili wolności wyznania, z powodów, które znamy z historii prześladowań religijnych mniejszości, uciekających do USA. Ochrona ich była częścią karty praw podstawowych (Bill of Rights), bo była tak fundamentalna. (To co mówi ACB jest ahistoryczne, ale ona nie jest historykiem i nic innego w tej sytuacji powiedzieć nie może.)

TC: Więc dlaczego to ma znaczenie dla Amerykanów? Co to wnosi w życie każdego z nich?

ACB: Każdy punkt w karcie praw jest ważny dla Amerykanów, ponieważ cenimy konstytucję, łącznie z wolność religijną.

TC: A co z ochroną wolności słowa (Free speech amendment, dosł. wolności mowy)? Dlaczego to jest ważne?

ACB: By punkt widzenia mniejszości nie został zgnieciony. Nie potrzebna jest ta poprawka, gdy mowa jest o rzeczach, które ludzie chcą usłyszeć. Potrzebna jest, gdy ktoś jest uciszany.

TC: A co z drugą poprawką? Dlaczego prawo do noszenia broni jest ważne?

ACB: Mówiliśmy dzisiaj o Hellerze (sprawa Dzielnica Columbia vs. Heller z 2008 r. przyznająca prawo obywatelowi do posiadania broni poza organizacjami milicyjnymi). Rozstrzygnięcie w tej sprawie przyznaje prawo posiadania broni w celu samoobrony.

TC: Oczywiście zgadzam się z panią. I sądzę, że cała karta praw jest niezwykle ważna dla Amerykanów. I sądzę również, że to, co jest tak uderzające w dzisiejszym przesłuchaniu i wczorajszym, to mianowicie to, że demokraci w senacie nie bronią radykalnego podejścia do karty praw, charakterystycznego dla nich. Sprawy o których mówili dzisiaj nie wiele mają wspólnego z prawami, którymi zajmuje się najwyższy sąd, którym on zagraża.

Poświęćmy kilka minut na ich przegląd. Po pierwsze mieliśmy dyskusję nad precedensem Roe vs. Wade. Odmówiła pani wyrażenia opinii, która może stanąć na wokandzie tego sądu. To oczywiście jest odpowiedź, którą udzielił każdy sędzia, gdy zasiadał w tym samym fotelu w którym siedzi pani dzisiaj. Jest ono nakazane przez kanon sędziowskiej etyki niezależnie czy jest on nominowany przez demokratów czy republikanów. Odpowiedź udzielane tej komisji przez dekady. Ale jest wg mnie charakterystyczne, że nasi demokratyczni koledzy nie omawiają co by się naprawdę stało, gdyby nadszedł dzień, kiedy rozstrzygnięcie w sprawi Roe vs. Wade zostało by unieważnione. Nie chodzi o to, że nagle aborcja stała by się nielegalna, ale że prawo wróciłoby do stanu w którym było przez prawie 200 lat naszej historii. To znaczy, że kwestia dopuszczalności aborcji znowu byłaby kwestią wybieralnych legislatur na poziomie stanowym i federalnym. Trudno dyskutować z faktem, że jest wiele jurysdykcji, łącznie z jurysdykcją Kalifornii i Nowego Yorku, które, nawet gdyby rozstrzygnięcie Roe vs Wade nie było prawem tego kraju, ich wybrane legislatury niemal z pewności kontynuowałyby nieograniczony dostęp do aborcji, dosłownie bez żadnych ograniczeń. Co dla mnie jest ważne, to to, że nasi demokratycznie koledzy nie poruszają radykalnego podejścia liberalnych sędziów Sądu najwyższego. Mianowicie, że żadne restrykcje nie są dozwolone, jeśli chodzi o aborcję.

Wczoraj pewien demokratyczny senator odniósł się do spawy Gonzalez vs. Carthart. Dobrze znam tę sprawę. Reprezentowałem Texas i innego stany jako ekspert w tej sprawie. Sprawa ta dotyczyła federalnego zakazu aborcji z częściowym porodem. Była to legislacja która przeszła przez kongres i była podpisana jako prawo delegalizujące naprawdę ponurą praktykę aborcji z częściowym porodem. Przytłaczająca większość Amerykanów była przekonana że aborcja z częściowym porodem powinna być zakazana. Nawet ci, którzy reprezentowali opcję pro-choice. Najwyższy sąd przegłosował tę sprawę w proporcjach 5 do 4. I podtrzymał federalny zakaz aborcji z częściowym porodem. Znaczy to, że było 4 sędziów gotowych ten zakaz zatrzymać, gotowych wysunąć konkluzję, że nie można zakazać aborcji z częściowym porodem, ani aborcji później. Przy okazji inne restrykcje związane z tym obejmują prawo wyrażenia zgody przez rodziców, prawo rodziców do zawiadomienia o zwolnieniu (notification of parole, nie jestem pewien tłumaczenia). Żaden z naszych kolegów demokratów nie chciał o tym rozmawiać. Sędziowie, których chcieliby widzieć w sądzie, uderzyliby w każdą rozsądną restrykcję wobec aborcji na żądanie, które większość Amerykanów popiera.

A co z wolnością słowa? Słyszeliśmy wiele o wolnej mowie. Senator z Rhode Island rozwinął długą prezentację z wieloma ilustracjami. Powiem kilka rzeczy na temat wolności słowa. Nasi demokratyczni koledzy, kiedy odnoszą się do tzw. udziału ciemnych pieniędzy w dotacjach na kampanie są często głęboko, głęboko zakłamani. I nie odnoszą się do realnych faktów. Oto kilka faktów. Z 20 najważniejszych organizacji wydających pieniądze na polityczne debaty w 2016 r., 14 z nich dało prawie całość swoich dotacji demokratom. Pozostałe 3 rozdzieliły swoje dotacje po połowie. Tylko 3 udzieliły dotacji republikanom. Co to znaczy w praktyce? Oznaczało to, że 20 największych sponsorów przeznaczyło $422 mln na kampanię demokratów, zaś $189 republikanów. Ci którzy wygłaszają płomienne mowy przeciw ciemnym dotacjom, nie wspominają, że ich strona jest opłacana przez ciemne pieniądze o masywnych dyferencjałach (skojarzyć z mechanizmem różnicowym w zębatkach napędu). Senator z Rhode Island mówił o wielkich korporacyjnych siłach, nie wspominając jednocześnie, że firmy z listy Fortune 500 (500 największych, wg przychodów brutto, kompanii w USA) faworyzowały w tej kampanii Joe Bidena i demokratów (na marginesie dodam, że cała Ameryka widzi i słyszy potknięcia i zaniki pamięci Bidena, które mnożą się wraz z postępem kampanii). Podobnie jest z dotacjami z Wall Street. Mamy tu ogromne ilości retoryki na temat władzy. Ale sprawa staje się jeszcze ciekawsza, gdy patrzymy na nominacje w Najwyższym sądzie. Słyszeliśmy, że atak na towarzystwo federalistyczne, którego członkiem jestem od ponad 25 lat, dołączyłem do niego jako student prawa, to grupa która zbiera konserwatystów, libertarian, konstytucjonalistów na żywych dyskusjach na temat konstytucji i prawa.

Co było ciekawe, w żadnym momencie nie usłyszeliśmy od senatora z Rhode Island o firmie Arabela Advisers, która jest for-profit jednostką zarządzającą organizacjami non-profit łącznie z Funduszem 1630 w ramach New Venture Fund (promującej kreatywność w projektach społecznych, słowem rewolucję). Według niedzielnego Wall Street Journal organizacja ta wykazywała w 2017 r. $900 987,5 mln dochodu. To prawie $1 mld. Słyszeliśmy tu słowa grzmiącego oburzenia na wydatki w wysokości $250 mln (chyba chodzi o wydatki na kampanię Trumpa). Senator zapytał się co w zamian za te dotacje? Przy okazji organizacja ta (Arabela Advisors) dotuje projekt znany jako Demand justice (Żądaj sprawiedliwości), na który wydała $5 mln dolarów w ramach kampanii przeciw Brettowi Kavanaugh i dopiero, co wypromowała projekt reklam przeciw pani nominacji o wartości siedmiocyfrowej sumy. Całe oburzenie na korporacyjne interesy i ciemne pieniądze jest w dzikim konflikcie z faktem, że interesy korporacyjne wydatkowane na ciemne pieniądze idą na konto demokratów w proporcjach 3 do 1 albo i większych. Fakt który nigdy nie był nagłośniony. (Na marginesie, Senator Whitehouse z Rhode Island mówił o ile się nie mylę zaraz przed Cruzem: https://www.youtube.com/watch?v=NtuJYSv95xI

 

Senator Cruz musiał mieć zatem dobry wywiad na temat treści które Whitehouse miał podać. Chyba że w trakcie przesłuchania ktoś mu dostarczył informacji. Ma jakieś karteczki z liczbami. Być może była jakaś przerwa między jednym senatorem a drugim. Tak czy inaczej Cruz był dobrze przygotowany na ataki demokratów.)

Lecz to nie wszystko. O co chodziło Citizens United? Wielu ludzi słyszało o Citizens United (republikańska organizacja non-profit która sfinansowała film na temat przekrętów Hillary Clinton przy finansowaniu jej kampanii; sprawa Citizens United vs. Federal Election Commission dotyczyła właśnie finansowania kampanii prezydenckiej). Wiedzą, że bardzo zdenerwowała demokratów, ale nie znają tej sprawy. Sprawa ta dotyczyła tego, czy jest legalnym czy nie robienie filmu krytykującego polityka. (Cruz upraszcza, bo film Hilary: The Movie został potraktowany przez Najwyższy sąd jako materiał propagandowy/wyborczy, czyli "electioneering communication", z drugiej strony Najwyższy sąd zażądał transparentności finansów wyborczych od kandydatów; tym nie mniej sprawa faktycznie dotyczy wolności słowa.) Mała organizacja non-profit zrobiła film krytykujący Hilary Clinton. Departament Sprawiedliwości Obamy zdecydował że może ukarać Citizens United za nakręcenie krytycznego filmu o polityku. Sprawa weszła na wokandę Sądu najwyższego. W wymianie zdań był moment mrożący krew w żyłach. Sędzia Sam Alito zapytał Departament Sprawiedliwości, czy jej urzędnicy uważają, iż rząd federalny może zakazać wydawania książek. Zaś Departament Sprawiedliwości Obamy odpowiedział: Tak! …”

Tu urywam mój rękopis. Dalej jest tylko ciekawiej. Zachęcam zatem do wysłuchania przemówienia Cruza ze wsparciem kulawego, co prawda, ale zawsze, tłumacza automatycznego, a przede wszystkim wsłuchania się w angielszczyznę Cruza, bądź co bądź, języka bardo prostego.

Dodam tylko, że Tucker Carlson (który onegdaj w jednym ze swoich programów półgębkiem był wspomniał coś o opozycji wobec „tych nieznośnych ortodoksji” jako istocie wolności obywatelskiej w Stanach), wyeksponował dzisiaj wrogość demokratów wobec zorganizowanej religii i wystawił na widok publiczny senator Diannę Feinstein, która w czasie przesłuchania, dokładniej w czasie przerwy, rzekła w bliskości mikrofonu, nadal włączonego przez nieuwagę zapewne: „Od dawna jest pro-life, więc podejrzewam, że u niej jest to głęboko osobiste i wiąże się z religią...” … jakby to była choroba, dodaje Carlson.

W końcu dwie inne wypowiedzi Teda Cruza, w czasie pierwszego dnia przesłuchania:

https://www.youtube.com/watch?v=thVTQ8hnXY8

i trzeciego:

https://www.youtube.com/watch?v=bMiZbjUEjy4

Jeśli czas pozwoli, przetłumaczę fragmenty. Nie wiadomo jednak, czy pozwoli.

---

tagi: amy coney barret  senatorzy demokratyczni  przesłuchanie w senacie usa  nominacja pdt  ted cruz 

	Magazynier
	16 października 2020 19:35

43     2044    27 zaloguj sie by polubić