… ale to już!!!

Zadaniem konkursowym jest komentarz do toczącego się przed naszymi oczami przedstawieniu pt. „Łapaj Ziobrę!”. Komentarz i diagnoza. Jeśli ktoś ma ochotę, może odpowiedzieć na pytanie kto w obecnej sytuacji jest naiwniakiem a kto sabotażystą. Może jak najbardziej zakwestionować moje typowanie do tytułu naiwniaka i sabotażysty. Nagrodą jest moja książka „Papież, cesarstwo i jurysprudencja kreatywna”. Jednoosobowa komisja, czyli autor tej książki i poniższego tekstu, wyłoni zwycięzcę. Zachęcam do polemiki z tezami mojego tekstu. Rzecz jasna w granicach rzeczywistości i prawdopodobieństwa.

Z dużym zawstydzeniem i zażenowaniem zestawiam w tym ogłoszeniu konkursowym Papiestwo, cesarstwo, starożytne pojęcie jurysprudencji (mądrości/roztropności prawnej) i wielkie historyczne wydarzenia, fundamentalne dla cywilizacji zachodniej, o których piszę w książce, z pokazówą, którą wczoraj widzieliśmy, którą obiektywnie przedstawiły tylko media katolickie i Republika. Komentarze które usłyszeliśmy w innych stacjach są trudne do opisania. Są bowiem dalszym ciągiem pokazówy.

https://www.youtube.com/watch?v=TJkafk5zm-s

https://www.youtube.com/watch?v=iDDDaEL-wFo

Nie używam tu słowa cyrk ani szołbiznes, bo cyrk bardzo szanuję, a szołbiznes to poważny biznes poważnie zajmujący się niskimi namiętnościami, czasem tylko tematami szlachetnymi. Tu o żadnej powadze ani szlachetności mowy być nie może. Szlachetność intencji przypisuję Zbigniewowi Ziobrze, choć nie widzę roztropności w trybie wprowadzenia zmian do ustawy o Krajowym Rejestrze Sędziowskim w 2017 r. Rzeczywistość sędziowska w Polsce jest, była i będzie na tyle złożona (złożona z licznych grup i podgrup interesu), że szlachetność intencji wymaga dodania do niej wyrafinowanych, uszlachetnionych intryg, slalomu wielopoziomowego, który przekracza zdolności nawet dobrze wykształconego idealisty. (Czy polityk praktykujący może być idealistą? To osobne pytanie.) Mam wrażenie, że nie da się tej rzeczywistości zmienić bez interwencji z wysoka. Złożoność ta będzie generować kreatywność, która obecnie ma tylko znamiona jurysprudencji kreatywnej. Tylko znamiona. 

Jurysprudencja kreatywna to pojęcie ironiczne. Nawiązuje do pojęcia kreatywnej księgowości, ale sama w sobie jest czymś znacznie trudniejszym niż kreatywna księgowość i bardziej starożytnym, sięga bowiem aż do prehistorii, do tzw. listu Gilgamesza, cytowanego onegdaj przez Piotera. List Gilgamesza nie jest bynajmniej przykładem owej kreatywnosci. Pokazuje tylko motywację stojącą za nią. Jurysprudencja kreatywna rozwinięta znacznie później, ponad dwa milenia po rzeczonym liście, jest pradawną bronią w walce o władzę. Żeby spełnić kryteria jurysprudencji nie może mieć w sobie tylko kreatywności. Potrzebne jest rzetelne wykształcenie prawnicze i przynajmniej pozorny szacunek dla prawa stanowionego. Bieżące zagrywki i pokazówy widoczne w polskim życiu publicznym, i w unijnym, nie spełniają tych kryteriów.

Czym jest jurysprudencja kreatywna możecie dowiedzieć się państwo z mojej książki. Tutaj w skrócie powiem tyle, że jest to bardzo wymagająca dyscyplina. Wymaga dalekowzroczności, determinacji, bezwzględności, wysokiego umocowania politycznego, czyli gwarancji, białych rękawiczek, wraz z doskonałą orientacją nie tylko w prawie stanowionym, ale i w propagandzie. Determinację i bezwzględność widzimy. Innych cech nie widzimy. Nie jest bowiem żadnym umocowanie, ani żadną gwarancją przywiązanie do chyboczącej się obcej organizacji. Oraganizacja ta ma ambicje mocarstwowe, ale mocarstwem była kiedyś, teraz już nie jest. Poznajemy to m.in. po tym, że jej inicjatywy prawne w UE są karykaturą kreatywności prawnej, którą szczycili się Fryderyk II Hohenstauf, wielcy mistrzowie krzyżaccy, tacy jak Herman von Salza, Hanza, Wettynowie, zwłaszcza Fryderyk Saski zwany Mądrym, Hohenzollernowie, zwłaszcza Albrecht Książę Prus, ale i Fryderyk II, i Habsburgowie, mistrzowie walki o władzę, mistrzowie jurysprudencji kreatywnej. Ich najważniejsze przekręty są omówione w mojej książce. Obecne podchody ich pogrobowców to już popłuczyny, karykatura ponurego ideału. Wszystkie ich intencje są widoczne jak na dłoni. Nie ma tam żadnych pozorów praworządności. Jest natomiast pośpiech charakteryczny dla łapania pewnego gatunku insektów na tzw. pościeli. Śmiem twierdzić, że ta nieudolność i karykatura w wykonaniu Olafa Scholza jest powodem "odwołania" go ze stanowiska kanclerza. Zaś rękę do owego kryzysu przyłożyła niemiecka izba handlu i przemysłu.

Jeśli to co robi berlińska organizacja to karykatura dawnych manipulacji, to w takim razie w Polszcze mamy karykaturę karykatury. Elektoraty tubylczych postępowych organizacji politycznych w poszczgólnych krajach członkowskich UE, są pierwszymi ofiarami tych złudzeń. Usprawiedliwieniem może tu być jedynie brak czasu na własną polityczną edukację, wiek, nałogi, problemy emocjonalne i zdrowotne. Odrzucenie innych źródeł informacji, nieliberalnych, jako potępionych, usprawiedliwieniem być nie może, jest tylko zarzutem.

Czy p. Ziobro jest naiwniakiem? Raczej był. Był nim, kiedy w szemranym towarzystwie opuścił szeregi PiS, a potem kiedy w "mrowisko" włożył kij nazwany ustawą o KRS w 2017 roku. Czy PAD mógł wówczas zrobić coś innego niż tylko zawetować? Tak. Mógł użyć swoich wpływów w środowisku sędziowskim, by zacząć rozgrywać poszczególne grupy wpływu, tak by ustawa została przyjęta pod warunkiem nowelizacji. Dalsze działanie to otwarcie zawodu prawniczego, tak by przestał być kastą. Prawie to się udało. Ale tylko prawie. Prawnictwo i sędziostwo pozostały zamkniętą kastą i to na poziomie podstawowego awansu zawodowego. Zaklęty rewir. Otwarcie nie udało się. Jak widzimy przeprowadzenie zmian w prawnictwie jest karkołomne. Ale od czego jest Prez. RP? No właśnie. Konstytucyjne ograniczenia wymuszają na nim wielopoziomowe, geopolityczne intrygi.

Nadto potrzebne jest odwołanie do prawa naturalnego. Prawo stanowione nie jest i nie będzie dokładnym odtworzeniem prawa naturalnego. Bo to inny wymiar. Prawo stanowione zawsze będzie nakierowane na obyczaj i na sytuację polityczną. Może się wydawać, że jurysprudencja kreatywna jest jego zaprzeczeniem. Niestety, jest jego nieuniknionym cieniem, który będzie się za nim snuł, jest nieuniknioną szarą strefą. A jednak prawo stanowione potrzebuje prawa naturalnego a nawet lex divina jako punktu odniesienia. Po pierwsze po to, by tzw. prawodawca do cna nie stracił szacunku wyborców-pospolitaków. Po drugie jest to jedyna siła stabilizując życie publiczne, ratująca je przed nieustanną wojną domową. Dlatego tak potrzebna jest obecność duchownych a nawet hierarchów w senacie, przede wszystkim kanonistów.

Dodam jeszcze i to, że przywiązanie do konstytucji jest pułapką. Nie musicie, mili państwo, zgadzać się ze mną. Zachęcam do polemiki. Teza ta jest albowiem kontrowersyjna, tym bardziej, że nie ma sposobu nawet na zmianę konstytucji. Ale z licznych lektur wnioskuję, że konstytucja jest pożyteczna tylko dla silnych organizacji dysponujących nieograniczonymi zasobami, takich jak USA, w zasadzie tylko dla USA. Stany są albowiem merkantylną federacją księstw, czyli cesarstwem. Wszystkie księstwa mają interes żeby korzystać z kasy federalnej i poparcia władzy cesarskiej. A hest to cesarstwo które stało się imperium morskim. Coś co nie udało się Niemcom. Jest też inna droga. Droga brytyjska, czyli opar ie sie jedynie i aż na  Karcie Praw Podstawowych. W sytuacji Polski śmiem twierdzić to najlepsze rozwiązanie. 

Obecnie wiele z naiwności p. Ziobro wyparowało. Po czym ja to poznaję? Po jego zachowaniu wczorajszym. Zwycięzcą tej batalii jest właśnie on. Komisja Pegazusa to jednocześnie naiwniacy i sabotażyści. Mieszanka piorunująca. Zbigniew Ziobro okazując praktyczny szacunek dla prawa i dla organów ścigania, poddając się policji, niespiesznym krokiem ruszył w kierunku ul. Wiejskiej na rozprawę rzeczonej Komisji. No właśnie nie spieszył się. Być może dlatego, że poseł Wipler lub Ćwiek doniósł mu, że wyrok, czyli miesięczna odsiadka, zostanie zasądzony bez względu na to co powie. Jeśli poprosi by otwarto okno, bo jest mu duszno, komisja oskarży go, że chce uciec z rozprawy. Jeśli będzie mówił prawdę i tylko prawdę, komisje wykaże, że kłamie i za wprowadzanie w błąd urzędników państwowych dostanie odsiadkę. Oczywiście straż sejmowa zatrzymała go w sąsiednim pomieszczeniu, pod pozorem toczących się obrad komisji. Komisja nie chciała go wpuścić na salę swoich obrad, by nie usłyszeć od niego, że jest nielegalna i dlaczego jest nielegalna. Byłaby to opinia prawnika i prokuratora w jednej osobie. A więc byłaby wiążąca, powiedzmy wiążąca w przypadku powrotu PiS do władzy. Dodajmy na marginesie że nie dla wszystkich jesziw sędziowskich. Ponieważ komisja nie wysłuchała jego argumentacji, w przyszłości może zasłaniać się "jasną pomrocznością", zawiłością sytuacji. Ale p. Ziobro ze swojej strony nie protestował i nie domagał się wpuszczenia na salę. Zastosował offside (pułapkę ​ofsajdową). Pozwolił komisji i Adamowi Bodnarowi przekroczyć granicę prawa. 

Na marginesie dodajmy, że zachowanie większości tej komisji wskazuje na wyjątkową zdolność wyczuwania intencji p. Tuska i p. Bodnara. Żaden z członków komisji nie musiał mieć wytycznych czarno na białym. Komunikat bowiem nieustannie generowany przez tą parę jest prosty: "Dawać mi tu głowę Ziobry w nocniku!! Ale to już!!! W podskokach!!!" (Ziobry czy kogo tam.) Dzięki temu prostemu komunikatowi i posłuszeństwie poddanych Tuska i Bodnara, PiS wciąż jeszcze ma słupki popularności. I rzecz jasna dzięki blademu strachowi malującemu się na twarzy p. Kosiniaka-Kamysza. Założę się że pisowskie słupki są rosnące. Głupotę swojego przeciwnika PiS wykorzystuje. Być może nie aż tak dobrze jakby to mogło być, ale wykorzystuje. Dało ciała w ciągu swojej kadencji, ale takie miało rozkazy swego zarządu. Rozegrało swoją kadencję nie po linii sądowej konfrontacji z sabotażystami​, ale po linii propagandowej. Straciło na tym, ale liczy na zyski w przyszłości. Zyskiem będzie to, że lepiej wypadnie na tle przeciwnika. Może to jednak być za mało do przywrócenia inwestycji, którymi szczyci się. Zwycięstwo będzie znów zbyt słabe, niewystarczające do kolejnych kroków naprzód. Ale być może nie chodzi tu o kroczenie na przód, ale o utrzymanie pozycji w parlamencie.

Dla mnie jako dla pospolitaka to za mało. Będę na nich głosował. Ale jeśli pojawi się inna lepsza oferta, swój głos przekieruję na nią. Rządy cieni już są gotowe. To na przykład zarząd Marszu Niepodległości, podobno w większości to konfederacja. Tu widzę problem. Ale zobaczymy. Kolejny zarząd cieni to ministerstwo edukacji i nauki w potencji, czyli organizacja nauczycielska broniąca szkoły przed wpływami upadającej rewolucji obyczajowej, niemieckiej i międzynarodowej. Być może jest ona inspirowana przez Czarnka i Nawrockiego. Tak mi się zdaje. Ale zobaczymy. Jeśli chodzi o towarzystwo obecnie tworzące rząd, to oprócz walenia łomem w kraty nic nie widać. Jest zatem drastyczne parcie na śrubowanie wojny domowej w Polsce. Idą na ostre. Jakoś muszą usprawiedliwić/przesłonić agendę zagłodzenia Polski. 

---

tagi: niemcy  polska  zbigniew ziobro  ue  jurysprudencja kreatywna  komisja pegazusa  karykatura  cesartswo 

	Magazynier
	1 lutego 2025 01:18

54     1621    8 zaloguj sie by polubić