Czy pośrednio Papież Franciszek nawiązał w mowie powitalnej

https://www.youtube.com/watch?v=FGgbzPG5POc

i w kazaniu kownieńskim 

https://www.youtube.com/watch?v=K7w4qxUlwn4&t=37s

do przymusowej litwinizacji życia społeczengo w tym kraju i może również katolicyzmu, i czy skrytykował ten proces? Śmiem twierdzić, że nie skrytykował, tylko zajął się leczeniem ran i deficytów wiary, doktryny oraz życia duchowego. Jest on przekonany albowiem, że taka jest misja Kościoła pod każdą szerokością geograficzną. Gdy popatrzymy na donosy z dzisiejszej Litwy oficjalne i nieoficjalne sądzę, że podjął ten trud świadomie. Dokładniej podjął próbę delikatnego uleczenia ran zadanych przez litewski albo może i pseudolitweski program zacietrzewienia i zepchnięcia litewskich Polaków na margines.

Zacznę od tego, że w maju 2018 według Lietuvos Statistikos Departamentas ogół mieszkańców Litwy wynosił 2 831 670 (https://pl.wikipedia.org/wiki/Polacy_na_Litwie#cite_ref-GUS_Litwy_3-0). Niestety Litwa wyludnia się i to w postępie dramatycznym. Dość wskazać, że w 1990 r. ilość mieszkańców na Litwie dochodziła do 3 700 000. Daje to do myślenia. Dzisiaj katolicy stanowią 77% ogółu populacji. To dużo. Wobec kryzysu demograficznego śmiem twierdzić, że procent katolików albo utrzyma się mniej więcej na tym poziomie, albo będzie wzrastać proporcjonalnie do spadku ludności. Oficjalne dane dotyczące Polaków, największej mniejszości etnicznej na Litwie, budzą pewne wątpliwości, albowiem w 2016 r. miało ich być 162 344, czyli 5,62%, według Official Statistics Portal. W stosunku do roku 2011, według Litewskiego Urzędu Statystycznego, jest to spadek o ponad 40 tys! W roku 2011 było 200 317 Polaków. Wobec jawnego sekowania mniejszości polskiej przez rząd litewski dane te budzą we mnie wiele wątpliwości. Nie mogę niestety znaleźć statystyki dotyczącej ilości Polaków praktykujących wiarę katolicką, ale przypuszczam, że jest 60-70% ogółu polskiej mniejszości. (W końcu znalazłem te dane i wynika z nich że katolicyzm deklaruje 88% Polaków mieszkających na Litwie!). Znalazłem jedynie wywiad przeprowadzony przez Marcina Łącznego z KAI z Arcybiskupem wileńskim Ks. Gintarasem Grušasem

(http://idziemy.pl/kosciol/-ta-wizyta-umocni-wiare-wiernych-na-litwie-i-ich-nadzieje-na-przyszlosc-/2/), który mówi, że „znacząca liczba kandydatów do kapłaństwa ma polskie pochodzenie”, jednak przezornie dodaje zaraz: „podobnie jak wielu pochodzi z rodzin mieszanych”. Pochodzenie narodowościowe według niego często nie jest sprawą jednoznaczną, albowiem: „Wynika to z faktu, że jeśli ojciec jest Polakiem a matka Litwinką to jakiej narodowości jest kandydat? Jeśli zatem chodzi o korzenie narodowościowe, to są one raczej wielorakie.” Nieco pogmatwana jest dla mnie logika tego rozumowania, ponieważ narodowość kandydata do stanu kapłańskiego zależy od własnej jego decyzji, jeśli taką decyzję może podjąć swobodnie. Staram się jednak podejść z zrozumieniem do wypowiedzi Apb Grušasa, zarządza on bowiem Kościołem pod presją nie tylko politycznej emanacji żywiołu litewsko-kownieńskiego – na marginesie dodam, że sami Litwini nie mają podobno żadnych problemów z polskimi nazwiskami ani szkołami – ale pod presją klasy politycznej, pośród której wielu świadomie, na potrzeby kariery politycznej, odcięło się od swoich korzeni polskich, tak jak p. Dalia Grybauskaite, czyli Grzybowska. I nie jest to nazwisko po mężu, jest ona bowiem niezamężna. Tak więc sytuacja dyplomatyczna Kościoła litewskiego nie jest prosta. Co ciekawe Abp Grušas przyznaje w tym samym wywiadzie, że: „Prawdopodobnie najsilniejsze i z największym oddziaływaniem będą stacje radiowe, wśród nich Radio Maryja, należące do międzynarodowej rodziny Radia Maryja. Jest ono dość popularne i chętnie słuchane. Ma ono spory wpływ społeczny, w tym sensie nawet ludzie, którzy nie są zaangażowani kościelnie, słuchają tego radia, komentują.” Nie było dla mnie jasne, czy Radio Maryja, o którym mówi wileński hierarcha, to litewska radiostacja czy słynna polska, do pierwszego kometarza Trzech-Krain, która to pani wkleiła link potwierdzający istnienie litewskiego Radia Maryja należącego do międzynarodowaj sieci o takiej nazwie: https://www.youtube.com/watch?v=K7w4qxUlwn4&t=37s.

Nadaje ono z Kowna. 

Inną sprawą jest, że Abp Grušas przyznaje jednak, że: „W wileńskim seminarium język polski jest obowiązkowy dla seminarzystów archidiecezji wileńskiej. Niektórzy pozostali - którzy będą służyć w innych diecezjach Litwy - uczą się języka polskiego, choć nie jest to dla nich przedmiot obligatoryjny.” Czy zatem byłby j. polski przedmiotem obowiązkowym w seminarium wileńskim, gdyby Polacy nie stanowili znacznego procentu katolików praktykujących w Wilnie (gdzie Polacy stanowią 20% całej populacji Wilna) i w okręgu wileńskim (gdzie jest ich 60%) i w niedalekim okręgu solecznickim (gdzie jest ich 80%, zaś niektóre wsie są 100%-wo polskie). Podkreślam jednak konieczność poprawnych relacji Kościoła litewskiego z nieco ideowo pogmatwanymi politykami, a jednocześnie liczę na to, że jego kondycja ekonomiczna i intelektualna poprawi się znacznie, tak iż nie będzie zmuszony do daleko idących kompromisów z zakompleksiałą klasą polityczną.

Z nieoficjalnych źródeł dotarła do mnie informacja czas jakiś temu, że z formacją intelektualną w seminariach litewskich nie jest najlepiej. Nieśmiało acz wyraźnie potwierdza to niestety Abp Grušas: „Na Litwie działają trzy seminaria duchowne. Sądzę, że w niedalekiej przyszłości zostaną tylko dwa, po jednym dla każdej archidiecezji.” Być może to jest kwestia powołań (co pani Trzy Krainy potwierdza to w swoim komentarzu, za co dziękuję, podaje smutne oficjalne informacje o 22 klerykach w seminarium wileńskim, 19 w kownieńskim i 2 w telszyckim), ponieważ zaraz prostuje: „Seminarium w Kownie oparte jest o tamtejszy fakultet teologiczny, który podlega Kongregacji Edukacji Katolickiej. Pozostałe dwa współpracują z Uniwersytetem Laterańskim w Rzymie. Edukacja wygląda tak jak w każdym innym seminarium duchownym na świecie.” Jednak z moich informacji wynika, że są problemy np. z przygotowaniem księży do katechizacji. Nie znaczy to, że kwestionuję zaangażowanie litewskich duchownych w tworzenie wspólnoty eklezjalnej. Kościół potrzebuje jednak zaplecza intelektualnego i ekonomicznego, by poziom intelektualny podtrzymać. Pośrednim potwierdzeniem tego jest tekst "Kryzys wiary na Litwie. Kościoły pustoszeją" z 2011 r. (https://www.polskieradio.pl/5/3/Artykul/419713,Kryzys-wiary-na-Litwie-Koscioly-pustoszeja) według którego, "Połowa mieszkańców dużych litewskich miast kraju chodzi do kościoła tylko raz do roku. Co piąty Litwin nie odwiedza go w ogóle. Jak wynika z ostatnich badań, coraz mniej Litwinów uważa się za praktykujących katolików. W ogóle do kościoła nie uczęszcza na mszę 21 procent respondentów, blisko połowa chodzi na mszę raz w roku. 12,5 proc. pytanych Litwinów zadeklarowało wizyty w kościele raz w miesiącu. Sondaż przeprowadzono na zamówienie tygodnika Veidas."

To skolei sugeruje, że na spotkaniu Ojca Świętego z Młodymi w Wilnie większością byli Polacy, oraz że to właśnie potrzeba ewangelizacji Litwinów, składania świadectwa wiary wobec nich uczyniła język litewski koniecznym dla tłumaczenia homilii Papieża.

W dalszej części tekst z Polskiego Radia stwierdza, że "Część respondentów, którzy nie chodzą do kościoła, tłumaczy to brakiem czasu, wielu z nich mówi, że nie odczuwa takiej potrzeby. Z badań wynika też, że na Litwie zwiększyła się liczba zwolenników większego opodatkowania Kościoła katolickiego. Zdaniem historyka, profesor Ireny Vaiszwilaite, ludzie odwracają się od Kościoła, gdyż uważają, że zbyt dużo uwagi poświęca on kwestii odzyskania byłego majątku, a zbyt mało pracy duszpasterskiej. Profesor Vaiszwilaite dodała, że wielu litewskich katolików zarzuca Kościołowi, iż wiele ze swych odzyskanych budynków wykorzystuje w celach komercyjnych." Przechodząc ulicami Wilna kilka lat temu zauważyłem jeden kościoły całkiem zamknięty, bodajże św. Teresy, pod nim zaś jakąś kawiarnię pod parasolami, i drugi (nie św. lgnacego, jak to błędnie podałem w dyskusji, pod innym wezwaniem, ale nie wiem jakim) zamieniony na muzeum bodajże religii.

Co do wynajmowania kościołów na inne cele, nie potrafię ocenić stopnia realnej potrzeby ekonomicznej Kościoła wileńskiego. Zwracam natomiast uwagę na wyraźny ton niechęci wobec Kościoła w wypowiedzi owego historyka i respondentów. Nie jest to jednak czymś dziwnym, skoro Sejm litewski z okazji 24 rocznicy (2015) styczniowego wybicia się Litwy na niepodległość (13 stycznia 1991), a może raczej oderwania się od Rosji Sowieckiej, nadaje nagrodę wolności Adamowi Michikowi, mentorowi polskiego antykatolicyzmu, zaś Uniwersytet Witolda Wielkiego (UWW) w Kownie przyznaje w 2014 r. prezydentowi Bronisławowi Komorowskiemu tytuł doktora honoris causa. Pełnych kształtów nabiera obraz oddziaływania antykościelnych środowisk w Unii Europejskiej na litewską klasę polityczną .

Ps. Ilość Polaków praktykujących albo przyznających się do katolicyzmu: 177 414 (na ogólną liczbę 200 317 Polaków, czyli ok. 88%) wg GYVENTOJAI PAGAL TAUTYBĘ, GIMTĄJĄ KALBĄ IR TIKYBĄ, str. 14: https://osp.stat.gov.lt/documents/10180/217110/Gyv_kalba_tikyba.pdf/1d9dac9a-3d45-4798-93f5-941fed00503f

---

tagi: polacy  papież franciszek  litwini  pielgrzymka na litwę  litwinizacja 

	Magazynier
	26 września 2018 10:53

24     2118    3 zaloguj sie by polubić