Czy aby na pewno z morskiej? O tym za chwilę. Przesłanek do jakiegoś względnego zrozumienia plątaniny i sprzeczności, które widzimy w obecnych mediach publicznych, szukam poza mediami. Słyszymy bowiem, z jednej strony, całkiem rozsądne przekazy ze strony zarządu Zjednoczonej Prawicy i widzimy skuteczne działania: straż na granicy wschodniej, obronność, działania dyplomatyczne, w zakresie sojuszu z Ukrainą, próby wywiązania się z obietnic wyborczych w szkolnictwie, działania dotyczące budowy ekonomicznej dynamiki Polsi (COP, port Elbląski, Via Carpatia, port Szczeciński), budowa dróg itp.. Trochę gorzej z komunikacją na prownicji, ale to leży w gestii samorządu. Czekam na wdrożenie nowego systemu podatkowego. Są to działania w miarę skuteczne albowiem bez tych skutków niemożliwe byłoby zainteresowanie Polską ze strony mocarstw przeciwnych Moskwie i Berliniowi, a co za tym idzie przetrwanie tego rządu. Przetrwanie elektoratu o tyle o ile sam sobie wywalczy miejsce w lokalnych finansach. W tym sensie ja ten rząd popieram. Chociaż nie mam złudzeń, że dla niego się liczę tylko jako głos wyborczy. Moje chęci i umiejętność posługiwania się klawiaturą nie mają znaczenia. Pretensji nie mam. Ale stawia mnie to w dość trudnej sytuacji. Bo niewiele więcej umiem. Umiem gadać i pisać. Do łopaty nie za bardzo nadaję się. Za stary jestem.

Z drugiej strony słyszę o dużej agresji w pozyskiwaniu intratnych miejsc pracy w państwowych korporacjach, o dużym stopniu nepotyzmu. Agresji w szkolnictwie wyższym doświadczyłem na własnej skórze. Poza tym widzimy wykwity radosnej twórczości szołbiznesowej, wspieranej przez ministra Glińskiego i Jacka Kurskiego, typu Polowanie na ćmy, komunikującej subtelne aluzje do Oko.press i Gazowni jako motoru obywatelskiego postępu w naszej Ojczyźnie. Nepotyzm i agresję tłumaczę lękiem klanów przed utratą standardów, oraz potrzebą umocnienia się przed zagrożeniem ze strony Zjednoczonej Prawicy.

Skąd biorą się sprzeczności w przekazach medialnych z głównym wektorem partii rzadzącej?

Śmiem twierdzić, że bohaterka Polowania na ćmy, burdelmama Szlimakowska nie narodziła się z piany morskiej, ale z mitu założycielski pewnych kręgów, powiedzmy na średnio wyższym poziomie administracji kraju priwiślińskiego. Chodzi tu o legendę złotej kaczki. I proszę nie wmawiać mi, że robię koło pióra Kaczyńskim. Z nimi ten mit niewiele ma wspólnego. Po prostu oni też muszą sobie radzić z tym, co ta legenda opisuje, tak, jak potrafią. Owszem oni są z innych sfer niż ja. Ja jestem z zeszło-wiecznego pospolitego ruszenia. Oni z zeszło-wiecznych królewiąt. Ale sytauacja w jakiej przyszło żyć nam i im, stawia przed nami i nimi podobne wyzwania.

W skrócie - złota kaczka najpierw pływa w bajorku w stołecznej piwnicy A. D. 1657 i opowiada bajkę o złotym trzosie, czy też skrzyni ze złotem, zbłąkanemu żołnierzowi z armii Czarnieckiego, który żołdu w życiu nie widział i nie zobaczy. Ma zatem palącą potrzebę ekonomiczną. Jest to alegoria sytuacji materialnej polskich królewiąt i szlachty po szwedzkim potopie. Na początku XVIII w., po III wojnie północnej sytuacja ta jest jeszcze gorsza. Kraj zrujnowany. Znikąd kasy. A na Ojczyznę żołnierz, część arystokracji i średnia szlachta postawili wszystko. Kaczka oznajmia mu, że z nikim otrzymanym złotem nie może się dzielić. Inaczej wszystko przepadnie. W tym momencie dziejowym złota kaczka przemawia z akcentem francuskim. Sześć dekad później poucza o tym samym królewięta, senatorów i posłów na sejm niemy (1717), ale jej francuszczyzna ma wyraźny akcent holenderski z naleciałościami moskiewskimi. Mam tu na myśli pośrednictwo ambasadora Piotra I, Grzegorza Dułgorukowa w negocjacjach między Augstem II a stanami Rzeczypospolitej i przymus wstrzymania się od przeciwnego królowi głosowania. Inaczej Piotr I splądruje i tak już zrujnowaną Rzeczypospolitą. W 1764 r. francuszczyzna złotej kaczki ma akcent niemiecko-moskiewski i wyglądem przypomina ambasadorów Katarzyny II, Keyserlinga i Repnina. Poucza polskich aspirantów do władzy, zarówno z obozu hetmańskiego, dziś osądzonego jako zdradziecki, jak i z obozu zwanego dziś patriotycznym, jakoby nie zdradzieckiego, tekstami zaczerpniętymi z instrukcji carycy adresowanej do jej ambasadorów. Ten akcent berlińsko-moskiewski pozostał jej do dziś. Tekst się trochę zmienił: "Jeśli nie zrobicie jajecznicy z umysłów młodzieży i pospolitego ruszenia, wszystko przepadnie. Wszak sami to widzicie 'panowie bracia'. Młodzież zamieni się w pospolite ruszenie i zapuszkuje waszych potomków, a może i was, we Wronkach. Albo, co gorsza, znajdzie sposób na zajęcie waszego miejsca i stworzy własne klany."

---

tagi: polityka historyczna  szlimakowska  polityka propagandowa  mit złotej kaczki  średni szczebel administracji 

	Magazynier
	7 maja 2023 12:44

14     1009    10 zaloguj sie by polubić