... sedes. 

Ten pomnik miał stanąć w Kijowie. Projekt przedstawia krasnoarmiejca ściskającego w objęciach ... sedes. Został  zaprojektowany już w marcu tego roku. Zdjęcie pomnika z hasłem w j. angielskim "Wlacz by szabrować" wszystko wyjaśnia: https://i.gremicdn.pl/image/free/68122eb47f6e5e72ebc3c12e10aef526/?t=crop:693:980:nowe:0:3,resize:fill:564:797,enlarge:1

Wersja rosyjska ma hasło "Dziadowie kradli". Dodajmy do tego krótki cytat z kwietniowego artykułu w Rzeczypospolitej: "Przedstawia on rosyjskiego żołnierza dumnie dzierżącego sedes. W wersji rosyjskiej na cokole widnieje napis: Raszystowskiemu żołnierzowi–szabrownikowi. Wersja angielska jest bardziej rozbudowana: W hołdzie hańby rosyjskich żołnierzy–szabrowników." Autorzy projektu skomentowali go w następujących słowach: "To jest wojna przeszłości z przyszłością. Rosyjska propagandowa chimera stworzyła pokolenia morderców, gwałcicieli i szabrowników – panoszą się po Ukrainie jak zombie. Ich dziadkowie walczyli w 1945 i teraz, w 2022 roku, zbrodniczy wnukowie walczą i okradają cywilów". Dodajmy, nie tylko zbrodniczy wnukowie, ale i patologiczni, gotowi do nieprawdopodobnego sadyzmu dokonywanego na dzieciach.

Nie wiem czy pomnik zostanie odsłonięty. Rany Ukraińców są bowiem niezagojone. Kpina z Rosjan owszem jest powszechna, ale ma swoje granice. Ukraińcom przede wszystkim chodzi  o militarne złamanie czerwonej armii i wyrzucenie jej za granice Ukrainy. Być może chcieliby pójść dalej na Moskwę.

Ale Jewgienij Prigożyn właściciel tzw. grupy Wagnera dodał ważny atrybut do tego pomnika, krwawy młot. Wszystko właściwie na ten temat napisał dzisiaj Gabriel Maciejewski . Dodaję tylko kilka szczegółów. Haniebny młot ma być przesłany do Parlamentu Europejskiego w odpowiedzi na orzeczenie uznające Rosję za państwo-sponsora terroryzmu. Młot nawiązuje do mordu dokonanego na jednym z wagnerowców przez jego towarzyszy. Jewgenij Nużyn, lat 55, najpierw został wzięty do niewoli przez siły ukraińskie, potem został wymieniony na innych żołnierzy rosyjskich. Następnie wagnerowcy wykonali na nim wyrok za "zdradę" za pomocą tego właśnie narzędzia. Co prawda z tą całą sekwencją wydarzeń dotyczących Nużyna coś tu nie pasuje. Nie wiemy czy zdrada Nużyna polegała poddaniu się ukraińskiemu wojsku, czy może chodziło o coś innego. Ale nie mamy dostępu do dokładnych informacji. (Więcej o tej historii pisze w komentarzu Pioter. Oczywiście dziekuję mu za to dopowiedzenie.)

Młot ma być przesłany w futerale od skrzypiec. Ten futerał to skrajna kpina z zachodniej kultury. Gdyby dodać go do projektu pomnika ku haniebnej pamięci krasnoarmiejców-zboczeńców-szabrowników, być może uczyniłby budowę tego pomnika bardziej prawdopodobną. Jednak wszystko, co kremlowcy i karsnoarmiejcy robią dzisiaj jest poniżej wszelkiej krytyki. Utrwalenie pamięci o tych wyczynach jest konieczne, ale raczej w innej formie niż pomniki. Ich czyny są bowiem wykwitem wyjątkowego upodlenia. I to upodlenia, które wychodzi na świat wprost z tzw. rosyjskiej duszy ubóstwianej do niedawna przez współczesnych "znawców" ludzkości. Mit o rosyjskiej duszy miał ilustrować tezę że ludzka dusza, jak mawiał niezapomniany Ks. Tischner, jest chrześcijańska z natury. No więc widzimy tę naturę w akcji. Nie chodzi tu bynajmniej o dowód na prostestancki pesymizm twierdzący, iż człowiek utracił wszelką możność wyboru dobra. To jest kłamstwo, większe chyba niż mit rosyjskiej duszy. Oba kłamstwa odbiegają daleko od rzeczywistości. Widzimy bowiem wybory niektórych Rosjan idących wbrew propagandzie kremlowskiej, zgałszających się na ochotnika do legionu "Wolna Rosja", walczącemu po stronie ukraińskiej. 

Zdajemy sobie sprawę, że wybory te nie są proste. Wybór walki zbrojnej to nie wybór przejrzystych i ciepłych relacji rodzinnych. To wybór skrajnego dramatu, który toczy się w nieprostych okolicznościach i na froncie i w samej wspólnocie zbrojnej. Są w nim różne motywacje. Jednak jedną z nich jest odrzucenie degrengolady skrywającej się za kremlowską propagandą. A zatem również za współczesnym mitem "oddychającej pełną piersią" rosyjskiej duszy, serwowanym w rosyjskim szołbiznesie, np. w twórczości Nikity Michałkowa czy Borysa Akunina. W filmach Michałkowa wyraża się w spontanicznej uczciwości "prawdziwych Rosjan", nawet jeśli są oni wtyczkami NKWD. W prozie B. Akunina, czyli Grigorija Czchartiszwiliego, jest podawany w kontekście detektywistycznym podkreślającym spontaniczną genialność rosyjskiej duszy, bijącą na głowę Sherlocka Holmsa. Jest tam coś jeszcze, ale o tym za chwilę.

Narracja o rosyjskiej duszy przypomina trzynastowieczne legendy o tzw. księdzu Janie, który miał być władcą wielkiego chrześcijańskiego ludu na dalekim wschodzie, a który w oderwaniu od Rzymu miał zachować czystość chrześcijańskich dusz swoich poddanych i stanowić niespodziewaną pomoc dla zachodnich europejskich królestwa w walce z islamem. Legenda o księdzu Janie była zmyłką, była przygotowaniem pod najazd mongolski. Jak wytłumaczył nam Gabriel Ronay w powieści "Anglik tatarskiego chana" została wykorzystana przez wysłańców Chengis chana, którzy przedstawili się jako wysłańcy księdza Jana. Uśpili tym samym europejskich władców. Ziarno prawdy było obecne w tym podaniu rozprzestrzenianym dzięki staraniom Wenecjan, europejskich sojuszników Złotej Ordy, którzy najazd mongolski wykorzystali do wyczyszczenie rynku wschodniego i węgierskiego pod własne interesy. Ziarno prawdy zawierało się w obecności daleko wschodnich jakoby chrześcijan, w istocie heretyków, wyznawców nestorianizmu, którzy owszem wiarę i liturgię praktykowali, ale w stylu, który u zarania Kościoła został skrytykowany w listach św. Pawła Apostoła. Ich praktykom religijnym i prorockim mowom towarzyszyły nieodłącznie pijaństwo i rozwiązłość. Cóż za niespodziewane podobieństwo do rzeczywistości tzw. duszy rosyjskiej. I razem podobieństwo roli jaką odegrała legenda o księdzu Janie do roli mitu tej właśnie rosyjskiej duszy.

I teraz możemy wrócić do B. Akunina. Albowiem w jego prozie odżywa ni mniej ni więcej tylko pelagianizm wraz z nestorianizmem. Teologia Nestoriusza nie jest daleka od idei Pelagiusza. Nestoriusz przygotowuje grunt, twierdząc, iż Jezus z Nazaretu nie był wcielonym Bogiem, lecz tylko zwykłym człowiekiem, którego duszę i ciało wziął w posiadanie, w jakimś momencie jego życia, Bóg-logos. Owszem Nestoriusz mówi o interewencji Boga, ale nie jest jasne czy Bóg wszedł pierwszy w duszę Nazareńczyka, czy to Jezus-tylko-człowiek sam odnalazł drogę do Boga. Bo jeśli sam, to znaczy, że Pelagiusz ma rację: człowiek może o własnych siłach dosięgnąć Boga i osiągnąć doskonałość moralną. Interwencja łaski nie jest mu potrzebna do zbawienia. Musi wykrzesać z siebie tę moc, tę tajemniczą moc, którą ezoterycy pojmują jako ukrytą w jego duszy boskość. 

Akunin czyli Czchartiszwili stręczy pelagianizm-nestorianizm w powieści Pelagia i czerwony kogut. Imię głównej bohaterki Pelagii nie jest przypadkowe. Jest ona inną wersją starożytnego Pelagiusza. Jest prawosławną zakonnicą-detektywem, odkrywa prawdę o nestoriańskim-pelagiańskim Jezusie i nawet go odnajduje dzięki dziurze w czaso-przestrzeni (sic!!), przez którą podróżuje w czasie sam nazareńczyk. Czerwony kur to właśnie pelagiański-nestoriański Mesjasz, w zasadzie mistrz starożytnej psychoanalizy, oblubieniec duszy Pelagii i razem, jako czerwony kur, pierwszy rewolucjonista. Relacja erotyczna jest dyskretnie i elegancko zaznaczona. Perspektywy oferowane przez wykreślenie Boskiej Osoby Zbawcy, przez uczynienie go tylko człowiekiem, mają otwierać szerokie pole swobody, w którym dusze, zwłaszcza męskie mogą pozwolić sobie na zignorowanie ostrzeżenia św. Pawła by unikać tego, co ma choćby pozory zła. "Pruderia dobra jest dla znerwicownych pensjonariuszek", sugeruje 13-wieczny azjatycki nestorianizm i dzisiejszy rosyjski pelagianizm-nestorianizm, "a nie dla prawdziwych mężczyzn". Bo jeśli człowiek może o własnych siłach zbawić się, to może również wdepnąć w łajno i tak jak genialny baron Munchhausen wyrwać się z niego własną prawicą. Czyż nie jest to wyzwanie dla prawdziwych mężczyzn? Każdy prawdziwy mężczyzna musi zakosztować piekła i patologii, żeby udowodnić sobie własną moc w nim ukrytą.

W powieści Akunina główny wątek związany z Pelagią i mesjaszem-tylko-człowiekiem jest freudowski, erotyczny, ale poboczne wątki, takie jak rzekome męstwo i elegancja oddanych sług carskich oraz rosyjsko-żydowskich osadników w Palestynie, wyrażają pelagiańsko-nestoriański wektor narracji adresowanej do "prawdziwych mężczyzn". Dlatego w XIII w. nestoriańscy wojownicy z stepów Azji mierzą swoje męstwo i wiarę z mocą wina. Współcześnie "mężni" krasnoarmiejcy bez lęku wchodzą w "heroizm inaczej realizowany"  w ... Buczy i Irpieniu.

---

tagi: młot  prigożyn  ks. jan  rosyjska dusza 

	Magazynier
	25 listopada 2022 00:20

19     1425    8 zaloguj sie by polubić